Vermakelijcke uyren
(1628)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 130]
| |
Berooft van hoop. 't Hooft opter loop.
De gheest aen't suffigh maelen.
't Benaude hert,, vol druck en smert
Barst wt veel banghe suchten.
Mijn hert gepijnt,, van droefheyd schijnt
Het lichaem wt te vluchten.
Het grootst' verdriet,, datter geschiet
Schijnt my nu op-geladen.
Wie heeft de schult? Mijn ongedult
Is oorsaeck van mijn schade.
Ick ben alleen,, van mijn geween,
En van mijn treurigh lyen
De oorsaeck Heer: Mijn swackheyd teer
En kan 't niet teghen-stryen.
De wreede spijt,, en schrand're nijt
Die sijn mijn Vyandinnen.
Een valsche haet,, een loose smaet
Benyen mijn het minnen.
O leugen-tael! Hoe menigh-mael
Comt mijn u laster schelden.
O schoone schijn! O valsch fenijn!
Ick moet u boosheyd melden.
Een vuyl gemoedt,, mijn quelling voedt
Sijn vuyl met mijn te uyten.
Maer (Heer) wie lieght,, sijn selfs bedrieght;
Dies sluyt ick laster buyten.
ô! Opper-Vooght,, die't al be-ooght,
Door-siet, en ken't door-gronden;
Die't goedt beloont,, en strafheyd toont
Die schuldigh werdt bevonden.
De leughen snel,, ken waerheyd wel
Een wijl-tijds doen verdrijven
Door valsch verraet,, met schoon gelaet;
Doch niet bestandigh blijven.
Laet valsche schijn,, het hert van mijn
Heer nimmermeer bedecken.
Maer laet u Knecht,, voort-gaen oprecht.
En wilt mijn hert af-trecken
| |
[pagina 131]
| |
Van 't schijn-schoon soet,, dat dickwils doet
't Begeerlijck hert bekooren.
Ick denck om 't lest,, en kies het best.
Eeuwigh is veel verlooren.
O Majesteyt! Geduldigheyt
Wilt in mijn herte voeghen.
Mijn wil o Heer! met u begeer
Laet danckbaerlijck vernoeghen.
'k Heb u ghebeen (niet sonder reen)
Mijn God, en Heer der Heeren:
Dat ick mijn moght (soo 't u goet doght)
Van dit verdriet af-keeren.
So 'k liefden haet. Twist ick verlaet
Die wt Liefd' is gesprooten.
En heb (door nijt) voor Liefde spijt
(Gelijck ghy weet) genooten.
Nu Heer ghy weet,, waerom ghy't deedt,
Dus troost mijn hert, door reden,
Mach't anders niet. Wech dan verdriet:
Mijn ziele leeft in vreden.
Acht achterklap,, noch vuyl gesnap;
Maer troost u in u lyen:
Wie duldigh lijdt,, verwint sijn strijdt.
Na lyen comt verblyen.
Nu ghy mijn dreyght. En sijt geneyght
(Princes) mijn af te keeren;
Hoe-wel 't is waer,, het valt my swaer,
Dat weet ghy Heer der Heeren.
Maer ick (door reen) stel my te vreen
Mijn voornemen te derven:
Op dat mijn twist (Lief) werd' geslist
Sal ick mijn Liefde sterven.
Doch daerom niet: Dat mijn verdriet
Om u verdriet te lyen;
Maer om dat ghy (na u waerdy)
Soudt met een liever vryen.
Ick sterf mijn vreught: Om dat u Ieught
Gerust na lust mach leven.
| |
[pagina 132]
| |
Of dat Me-vrou,, met meerder trou
Liefds-diensten wert gegeven.
God ist getuygh: Hoe vaeck ick buygh
Met neer-geboghen knienen;
Nu ick niet kan: Dat hy u dan
Wil waerdigher verlienen.
Ick heb volbrocht,, 't geen ick vermocht
In dienst te presenteeren.
Mijn trouwigheyd,, werd af-geseyd
Te derven haer begeeren.
De vrees (door dwang) heeft my dus lang
Wel vinnigh aen-gestreden,
Met hoop gevoedt: Dat u gemoedt
Soud' sachten door gebeden.
Vrees is geslist; Mijn hoop gemist,
Soo'k woorden moet gelooven:
Een woord te straf,, mijn oorsaeck gaf
Mijn Liefden wt te dooven.
Mijn God, mijn Heer: Ist u begeer
U wille moet geschieden.
't Wt-wendigh vier,, dat doof ick hier
Door straf van haer gebieden.
Dit is dan nu,, voor een a Dieu.
Voor een a Dieu Godinne.
Voor alle Eer,, danck ick u seer
Met hert, met ziel, met sinne.
A Dieu mijn hert,, mijn troost, mijn smert.
A Dieu mijn tweede leven.
A Dieu mijn Ziel; Voor wien ick kniel
Nu ick u moet begeven.
A Dieu Matres. A Dieu Vooghdes.
A Dieu pronck aller Vrouwen.
Is dit mijn loon? A Dieu dan schoon;
Ick sal op God vertrouwen.
O goede Godt! U neem ick tot
Een leydsman in de baeren
Van tegenspoet; Daer mijn gemoet
Nu troosteloos moet vaeren.
| |
[pagina 133]
| |
A Dieu dan Min,, verliefde sin
A Dieu nu 's Werelds lusten.
A Dieu mijn vreught. A Dieu geneught:
Mijn ziele wenscht te rusten.
A Dieu voor't lest,, doolt met de rest
Die trouheyd niet en achten;
Niet in en sien,, eylaes! met wien
Zy soecken te benachten.
Maer slaen het oogh,, slechs na het hoogh
Daer 't al me schijnt gewonnen;
Maer 't oogh dat lieght,, en schijn bedrieght
Gelijck het werdt bevonnen.
A Dieu Matres. A Dieu Vooghdes.
A Dieu pronck aller Vrouwen.
Is dit mijn loon? A Dieu dan schoon;
Ick sal op God vertrouwen.
|
|