Vermakelijcke uyren

[O soete brandt der Minne]

Stemme:
Si tanto gratiosa.

O Soete brandt der Minne
Die in mijn hert u vonckjes hebt ontsteecken:
Voert my by mijn Godinne,
Daer ick met haer in eensaemheyd mach spreecken:
Hoe mijn de tijt,, van't af-sijn spijt:
Om dat ick haer moet derven.
Ongunst der Goden,, doen mijn wel duysend dooden
Om haer sterven.

[p. 116]

 

Ist Aerdrijck over-tooghen,

 

De Wolcken swert met dicke duysterheden

 

Dwerrelen voor mijn ooghen:

 

Een ander slaept gerust en wel te vreden.

 

Ick dwael alleen,, met naer geween

 

In't dool-hof van mijn sinne:

 

Waer ick verhaele,, u Deughden t'eenemaele

 

O! Godinne.

 

Voegh ick mijn gheest tot slaepen,

 

So seydt de Min: wech soete dieverye.

 

Daer is gheen rust geschaepen

 

Voor die, die haer begheven tot het vrye.

 

Nu ick begin,, met soete Min

 

Te voeden mijn gedachten:

 

Voel ick mijn eygen,, gemoedt en sinnen neygen

 

Tot veel klachten.

 

Door oorsaeck datter Wetten

 

Zijn, wiens verbondt van wreedtheyd my doen klagen

 

En soecken te beletten

 

Mijn Liefde, die ick u so lang sal draghen

 

Als op dit dal,, mijn ziele sal

 

In't broosche Lichaem swerven.

 

Hoop sal mijn peyen,, tot Ziel en Lichaem scheyen

 

Door het sterven.