Vermakelijcke uyren
(1628)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
Nu 't pluymigh bedd' gereet sijn Iuffrou wilt ontfaen:
Coom ick hier voor u deur, en voor u venster staen.
Daer 't flickerigh gescheem vast swiert met soete brant
Door 't schijnsel van de Maen straelt op u Ledicant,
En flonckert in u Koets, daer 't pluymigh bedd' gespreet
Mijn Iuffrou vrolijck groet, en blijd'lijck welkoom heet.
Daer d'aengename rust u gheest met lusten voet,
En daer Aurora u met goeden morghen groet,
Daer u de slaep om-vanght, ghy eenigh dertel speelt,
En niet gedooghen wilt dat iemands dienst u streelt.
Ia 's morgens als de Zon van 's Hemels Tente daelt,
En Phoebi soete komst op't alder-prachtighst' straelt,
En op u blancke borst sijn gulde straeltjes schiet,
Dat is al u vermaeck, en anders wenscht ghy niet:
Als 't blaeck'ren in de Zon, dat gants geen vruchten teelt;
Maer met sijn straeltjes op u blancke Lichaem speelt,
En spreyt u armen wt, met schijn u lust vergroot,
Inbeeldingh koestert daer u Maeghdelijcke schoot.
Als ick het sneeu-wit vel, de blancke borsjes rond,
V ongevlochten hair, u rood' corale mond
Zie soetjes door een spleet, of door een ruyt van't glas:
O! denck ick, die by u eeuwigh gebannen was.
Maer't derven doet mijn hert vaeck wenschen om de doot
Of met een blijd onthael te rusten in u schoot;
U schoot, die al mijn vreughd' beslooten heeft Iuffrou.
En denckt vry (soo ick moght) hoe gaerne dat ick sou.
|
|