Vermakelijcke uyren

[Ick klaegh, ick treur, ick quijn; Ick wentel in geneught;]

Stemme: Soo't begint.

ICK klaegh, ick treur, ick quijn; Ick wentel in geneught;
Mijn blijdschap is mijn pijn, Mijn droefheyt is mijn vreugt:
Om dat de Liefd' mis-haeght, De over-brave Maeght.
Die ick min, die ick mien, Die ick vley, die ick dien
Met hert, ziel, en gemoed, Die sy met hoop van gunsten voed.

Met droefheyd ick bedenck, Dat Rosemond haer veynst

Door't lonckende gewenck, 'tGedacht weer blijdschap peynst
Dat zy van herten meent, 'tGeen 't wesen my verleent.
Maer wat ist: TORES mist, Tijd en stond, Rosemond
Te smeecken om haer gunst, En soete Minnens-tover-kunst.

U goude lockjes blond, V schoon gekrulde haer

Krult (o mijn Rosemond) Als of het Goud-draed waer.
Mijn over-schoon Princes, Ziels-keurighe Vooghdes;
Die ick acht, die ick eer; Die ick wensch met begheer
Waerom ontsegt ghy schoon, Mijn gaven u lief aen-geboon?

Mijn trouwe dienst als Schat, Ick offer aen't Altaer

Daer menigh Minnaer baedt: Boots ick al klagend' naer.
Na-klagende, 't hert weent; Dat ghy mijn gunst verleent,
Die de Min, o Goddin! Mijn betoont, sal geloont
Werden (brave Maeght) Na dat u eyghen lust behaeght.