Vermakelijcke uyren

T'samen-Zangh,
Tusschen een Ionghman ende Dochter.

Stemme:
Sal ick noch langher met heete traenen.

GODIN sal ick noch langher swerven
Hier op der Aerd' in droefheydt groot?
Sal ick gheen troost van u verwerven!
Verslint my dan, ô felle doodt!

[p. 106]

 

Vlucht wt u kluys,, met naer gedruys,

 

Vlucht uyt u kluys bedroefde ziel,

 

Verlicht mijn smert Godin, waerom ick kniel.

 

Dochter.

 

Ionghman, ghy veynst met schoone woorden

 

Die Venus-Kind u spreecken doet.

 

Veel Iongmans klaghten ick vaeck hoorden,

 

Maer noyt beweeghden zy mijn gemoet:

 

Vermits zy sijn,, schoon in de schijn;

 

Vermits zy sijn valsch in der daet,

 

So dat ick daerom al haer klaghten haet.

 

Jongm.

 

Ick wandel niet op sulcke paden,

 

Maer treed' op't spoor van Liefde trou.

 

Wilt d'een om d'ander niet versmaden;

 

Want alle Minnaers so niet sijn Me-vrou.

 

Siet door de Min,, dit beter in,

 

Of anders ick Goddin wt-teer in smert.

 

So menighen Minnaer (Lief) so menigh hert.

 

Dochter.

 

Iongman vaert wel, wilt mijn verlaten,

 

En kiest voor mijn een ander Vrou;

 

U klaghten snood keunen niet baten,

 

Dewijl ghy sijt in liefd' ontrou.

 

Oock streckt mijn sin,, noch tot gheen Min

 

En of ick schoon een Minnaer kiesen wou,

 

Denckt vry dat dat een ander wesen sou.

 

Jongm.

 

Hebt ghy dan oyt ontrou bevonden

 

Versteende Maeght, dat ghy wantrout

 

Aen mijn standvaste liefd' gebonden,

 

Die Venus dwangh geteugelt hout,

 

En mend na 't spoor,, van u gehoor.

 

Doch 't is voor mijn verdriet en scha:

 

't Is altijd neen met u, en nimmer ja.