Vermakelijcke uyren

[Wat mach ick mijn, Vertrouwen op de schijn:]

Stemme: Als't begint.

WAT mach ick mijn, Vertrouwen op de schijn:
Die immers lieght, En menigh Mensch bedrieght.

Is mijn Godin, Veynsend' met schijn haer Min:

Beveynstheyt dan, Ick nimmer schuwen kan.

Ist so? Ey wat! Qualijck geloof ick dat:

Ick hebt voorwaer, Bevonden noyt in haer.

Nochtans het is, Verseecker en gewis:

Schijn mijn gunst verleent; Maer 't hert een ander meent.

Want men verstaet (Waer dat men comt of gaet)

Mompelen geluyt: Dat Meysjen is de Bruyt.

Dan denck ick vaeck: Ach! wat een droeven saeck,

En wat een smert, Is dit voor mijn jonck hert.