Vermakelijcke uyren

[Ick gae so vaeck,, tot mijn vermaeck]

Stemme:
Hansje sneed, het Cooren, &c.

ICK gae so vaeck,, tot mijn vermaeck
Aen't Beeckje by de Linde;
En dat alleen; Om dat ick meen
Mijn Nimphje daer te vinde.

't Geberghten top,, dat klim ick op,

En gae door het Bosschage,
Waer Echo melt,, en mijn vertelt
So menigh vryerage.

Doch 't is verdriet,, als 't oogh niet siet

Waer hert en ziel na haecken,
Dat is het schoon,, van u persoon
En rood gebloosde kaecken.

U lipjes teer,, vermoghen meer

Als Phoebi gulde straelen
Dewijl Me-Vrou,, des Hemels dou
Comt op u Lipjes daelen.

Ach! Herderin,, moght ick mijn Min

Eens door u lipjes blussen
Een kleyne saeck,, is mijn vermaeck
Mijn Nimphjen eens te kussen.