Vermakelijcke uyren

[p. 100]

[Tyter ging onlanghs vermeyen]

Stemme:
Si cest pour mon pucellage, &c.

TYTER ging onlanghs vermeyen
In het kriecken van den dagh,
Daer sijn droeve Laura lagh,
Sagh d'onnoosele Schaepjes weyen;
Die bekommert met de Min
Waren van haer Herderin.

Laura droevigh van gedachten

Voeden vast op het verdriet,
Hoe dat Tyter haer verliet;
Sprack in ende met droeve klaghten:
Tyter ontrou, ghy mijn dient
Nu u hert een ander mient.

Berst benaude traenens-beecken

Tot mijn droeve ooghen uyt:
Stomme traenen maeckt geluyt.
Banghe suchten! kost ghy spreecken,
Tot getuyghe, dat mijn hert
Om mijn Tyter lijdt veel smert.

Ach! helaes! 't is al verlooren.

Teere Schaepjes, treurt van rou
Om dat Tyter is ontrou:
Om dat Tyter niet wil hooren
Na de klaghten van mijn Min,
Daer ick so bedroeft om bin.

Tyter, Tyter, stelt u ooren

Na de stemme van mijn klacht:
Doet het gheen ick heb betracht.
Tyter, ken ick niet bekooren
(Door mijn trouwe Minne-smert)
U versteende Herders hert?

Ken mijn klaghen u niet deeren?

So beweeght dan door de vliet
Die ick wt mijn ooghen giet.
Ziet mijn hert in druck wt-teeren,

[p. 101]

 

Op dat Laura voelt de pijn

 

Tyter van u wreedt af-sijn.

 

Tyter, moght ick met u doolen

 

Door't geberghte, Bosch, en Dal,

 

Ick verliet mijn klaghten al;

 

't Gheen mijn hertje draeght verhoolen

 

Soud' ick brenghen aen den dagh

 

So ick eens mijn Tyter sagh.

 

Maer dewijl 't gesicht moet derven

 

Tyter, daer ick so om sucht,

 

Tyter, die van Laura vlucht.

 

Tyter, ach! Gedenckt te sterven.

 

Tyter, ach! wat ist mijn pijn

 

Tyter sonder u te sijn.