Vermakelijcke uyren

[Het bloosend' morghen-rood begint te daghen;]

Stemme:
Wel op mijn droeve gheest.

HET bloosend' morghen-rood begint te daghen;
Geliefjens zet u bey op Venus Waghen:
De Paerden staen gereet, en in-geslaghen.

De Beesjes moedigh teeghen stracx aen't rennen

Als d'oude Voer-man quam de Waghen mennen:
Want d'oude Voer-luy best de slaghen kennen.

De gulde Zon quam wt den Hemel bromme.

Wat reden wy al soete weeghjes omme.
Ach! moght die soete tijd eens weder komme.

't Gedacht vernieut my d'oude vrolijckheden,

Hoe soet dat wy by duyn strand langes reden,
In soete vrolijckheyd ons tijd besteden.

Hoe wy in boertery nae onse lusten

Goet ronds, goet zeeus, malkander narmde kusten,
En so de brandjes van de Minne blusten.

[p. 97]

 

Goddin waer is die soete tijd gebleven

 

Dat onse lipjes aen malkander wreven,

 

En u so menigh kusje (Lief) gegeven.

 

Bedruckten ick u lieve lipjes teeder,

 

Ghy reptense (Goddin) so soetjes weder,

 

Als wy in't groene grasje sitter neder.