Vermakelijcke uyren
(1628)–Jan Harmensz. Krul– AuteursrechtvrijStemme:
| |
[pagina 98]
| |
Ick ging voort mijn Schaepjes dryven,, 'k Lietse sonder Herder blyven
Alsse waeren by de Bron:
'k Heb mijn gang door Duyn genomen,, tot aen strand, daer ick sagh comen
Amaril met Coridon.
Daer by sagh ick noch vergaeren,, twee drie van die steedse paeren
Groeten daer op haer manier;
Amaril, na Herders wyse,, die manier begon te pryse:
't VVas wat sullen wy maecken hier?
Men stemde daer na Duyn te loopen: Om de graesjes vast te knoopen.
Coridon teegh eerst voor uyt,
Die sou d'eerste graesjes binde. Yeder liep met sijn beminde
Zien wie eerst soud' sijn de Bruyt.
VVat sagh ick al vreemde treecken. 'k Hoorde Amarillis spreecken:
Hoe zit Coridon dus stil?
Amaril (na haer behaghen) deed' met dese Letters vraghen
W. W. W. 't Hert W. Wil?
Dat gedaen, gingt op een scheyen. Yeder ging sijn Lief geleyen.
Doch voor het vertreck genoot
Yeder Minnaer eerst sijn lusten: Yeder sijn beminde kusten.
't Leven baerde my de doot.
VVat saeght ghy bedroefde ooghen? Kost mijn herte dit gedooghen
Dese trotsheyd, ende spijt?
Dus sat ick in mijn gedaghten,, deed' vast mijn bedroefde klaghten.
Clagende, ging ick haer quijt.
Daer sat ick alleen verschoven. Suchtend' sagh ick eens na boven
Daer de Zon hem had verschuylt.
Schreyend' sagh ick na de Aerde,, Aerde die mijn droefheyd baerde
VVaerom is het dat ghy pruylt?
VVaerom blijf ick hier alleene,, op het strand? daer ick steeds weene:
Om dat strand de wreede straf.
Niet de strand, maer hier geschiedend,, dat my Amaril al vliedend
Oorsaeck tot mijn weenen gaf.
Sy is d'oorsaeck dat ick sughte. Sy is d'oorsaeck door haer vlughten.
Amaril, hoe ken't geschien?
Daer u ooghen noyt haer daghen,, eenigh ontrou in my saghen:
Noch oock nimmer sullen sien.
Ben ick u te slecht van kleeden? Ben ick u te plomp van leeden?
Ben ick Boerigh op-ghevoedt?
Ben ick onbequaem van wesen? werdt mijn ommegang mispresen?
Of gebreeckt het mijn aen 't goedt?
VVilt ghy na mijn Schaepjes kijcken,, die by d'uwe niet ghelijcken
Amaril myn Veld-Goddin,
VVilt het minst voor't meest niet kiesen,, 't meest voor het minst verliesen,
VVat schaed u een Schaepje min?
VVilt u gunsten hem verlienen,, die u dienstigh soeckt te dienen,
En te vieren uwe Ieught.
Tracht met sulcken een te paeren,, daer ghy uwe jonghe Iaeren
Vrolijck meed' verslyten meught.
Laet die lichte Linckers loopen,, die so schoon in't oogh by hoopen
Vleyen, smeecken, met gebeen:
Schoone woorden veel verlienen,, daer zy schoon mee keunen dienen
Al en meenenser niet een.
| |
[pagina 99]
| |
Acht haer niet hoe schoon zy smeken,, wacht jou voor die Hoofse treken
Door de schijn schoon voor-gedaen.
't Is bedrogh (wilt my gelooven) De Herders gaen haer verr' te boven.
Neemt mijn gulle trouheyd aen.
|
|