Vermakelijcke uyren

[Waer't vermoghen van mijn macht]

Stemme:
Alle die met haet en nijdt.

WAer't vermoghen van mijn macht
(Lief) als ick het wel betracht:
Ick en dobberde langer niet
In de Zee van dit verdriet.

[p. 96]

 

Waer de Hof van mijn verstant

 

Met meer wetenschap beplant,

 

Ick soude wt mijn knopje groen

 

Soeter vruchten spruyten doen.

 

Ick soud' in de Zee van Min

 

Langher swerven niet Goddin;

 

Daer ick nu so diep in raeck:

 

Mits ick zeyl, en zie geen Baeck.

 

Dies drijf ick in't Schip van druck

 

Teghen stroom van mijn geluck.

 

Brengt mijn Nimphje tijdingh drae

 

Dat ick leef op haer genae.

 

Winden wilt mijn Boden sijn:

 

Tuyght mijn soete Nimphelijn

 

Hoe dat mijn verliefde hert

 

Dobbert in een Zee van smert.

 

Droevigh lijden, wreede pijn

 

Sult ghy langh geleden sijn?

 

Langer niet; maer so lang wis

 

Als mijn zieltjen eenigh is.