[Ick weet niet wat mijn schort,, en wat mijn steeds verport]
Stemme:
Ick schouw de Wereld aen, &c.
ICK weet niet wat mijn schort,, en wat mijn steeds verport.
Tot dit wee-moedigh suchten.
Waer dat ick ga of sta,, de droefheyd volght my na,
Doet blijdschap van mijn vluchten.
Eylaes! de naere nacht,, die voedt mijn geest met klacht:
In plaets van rustigh slaepen.
Geniet ick slapens-lust,, So seyt de Min: de rust
Is voor u niet geschaepen.
't Gedacht dat stelt mijn veur,, de schoon gebloosde kleur
Van haer Roos-roode Kaecken:
Die de natuur met kunst,, door Goddelijcke gunst
Ging in mijn Nimph volmaecken.
't Albaster voor-hoofd wit,, daer't krullend' hair om sit,
Haer Roos-rood-bloosde Wanghen
Staen op een silv're grond,, waer goude Lockjes blond
Als ick u heusche reen,, met minsaemheyd gemeen
In mijn gedacht laet komen:
De hoop die port mijn aen,, dan tot mijn Lief te gaen;
Maer vrees doet mijn weer schroomen.
T'ontdecken u mijn hert,, en d'oorsprong van mijn smert
't Schaep dat de Wollef siet,, verbaest en angstigh vliet;
So doet mijn Nimphje mede.
Ick kniele voor u Beelt,, 't geen 't af-sijn my ontsteelt,
Doch Nimph door u begeeren.
Waerom dus schuw voor mijn? Sal't niet eens anders sijn?
Sal't (Lief) niet eens verkeeren?
Dat onse zieltjes haer,, vereenen met malkaer?
Die nu on-eenigh swerven:
On-eenigh, om het goet,, dat Liefde scheyen doet.
Goddin! Gedenckt te sterven.
|
|
Auteursrechtvrij