Vermakelijcke uyren

Een Minnaers Claegh-Liedt:

Stemme:
Si tanto gratiosa.

NAtuur door Liefds vermoghen
Deed' u, mijn hert op-offeren met waerde
U die door't licht dijns ooghen
Veel meer vermooght, als eenigh schat op Aerde.
O stercke kracht,, o Vrouwe-macht!
Wie heeftse u gegeven

[p. 91]

 

U schoonheyds soetsel,, de welcke is het voetsel

 

Van mijn leven.

 

Maer ach! wat macht mijn baten

 

Nu dat ghy my mijn voedsel gaet ontrecken

 

Sal ick Vrou Venus laten

 

Een Altaer, Lief, met brandend' vyer bedecken:

 

Op dat ick kniel,, mijn droeve Ziel

 

Mach offeren de Goden.

 

Ick sal mijn herte,, door onverdiende smerte

 

Sellifs dooden.

 

So ghy niet wilt verkeeren

 

U op-set wreedt, dat ghy hebt voor-genomen.

 

Mijn diensten accepteeren

 

Waer door ick soeck mijn Lief by u te komen.

 

Eylaci, och! Wat wil ick doch?

 

't Is al moeyten verlooren:

 

Want mijn Goddinne,, een ander tot haer Minne

 

Heeft verkooren.

 

Waerom ick droevigh weene

 

Met naer gepeyns verslijt mijn Ionge daghen,

 

Met suchten en met steene,

 

Met droef getreur, en innerlijck geknaghen

 

De duyst're nacht,, de meeste klacht

 

Brenght in mijn droeve sinne:

 

Dat ghy met lusten,, sult by een ander rusten

 

O Goddinne!

 

Ick denck bedroeft so vaecken

 

Als ghy met vreught u lusten sult genieten,

 

En op het soetst' vermaecken,

 

So sal ick zijn in't midden mijn's verdrieten,

 

En nemen dan,, het bedd'; waer an

 

Ick dencken sal mismoedigh:

 

Dat mijn Goddinne,, geniet de lust der Minne

 

Overvloedigh.

 

Princes ghy meught verkiesen

 

'tGheen in u sin het meeste schijnt te wesen;

 

Maer 't meest sult ghy verliesen,

 

Mitsdien het meest is wt het minst geresen

[p. 92]

 

Dat is Goddin: Mijn trouwe Min,

 

Wiens trou, de trouste herten

 

Om u te Eeren,, de alder-grootste Heeren

 

Wel wil terten.