Vermakelijcke uyren
(1628)–Jan Harmensz. Krul– Auteursrechtvrij
[pagina 85]
| |
Stemme: Vaert wel Scepters, &c.
HIer koom ick voor u deur, Goddin, door hoop gedreven,
Nu dat de stille nacht de bruyne Aerd bedeckt,
Nu dat een ieder sich tot rusten gaet begheven:
Begheef ick mijn ter plaets daer mijn u schoonheyd treckt.
Waect op, Goddin, waect op, ey! staect u sluym'righ slapen;
Ontsluyt de Hemelen, daer u ooghjes binnen sijn,
U ooghjes, die (eylaes!) tot quelling sijn geschapen.
Geschapen tot verdriet, voor niemand, dan voor mijn.
Waer meed' heb ick verdient de strafheyd ende plagen
Die ick, Goddin, door u af-keerigheyd geniet?
Hoe lastigh valt het mijn, dat ghy na u behagen
Een Pijl van strafheyd in mijn teere boesem schiet.
Doet op, Iuffrou, doet op, de vensters van u ooghen.
Goddin, ey! kijckt eens wt, siet wie hier buyten staet.
Ontfonct u koele borst dan gantsch door gheen medooghen
Dat ick dus eenigh hier ga doolen achter straet?
| |
[pagina 86]
| |
Gae waeren voor u deur met klachtighe gebeden
Waer ick de steenen meed' beweghe tot geween,
Die spraeckeloos, eylaes! getuygen de droefheden
Die ick om uwen't wil tot dus lang heb geleen.
Hoe menighmael, Goddin, heb ick wel voor-genomen
Te knielen voor de Godheyd van u ooghjens glans,
Maer ach! so drae ick sie een ander by u komen
So gaen ick deur, en denck: hier is voor mijn geen kans.
Hoe menigh reys sien ick u lieffelijck liefkoosen
Als ick verby u deur by avond, Lief, kom gaen:
Het bloet stijgt my na't hooft, en doet my schaemroot blosen
Als ick u sien omhelst vaeck by een ander staen.
So gaen ick hopeloos mijn ongeluck beweenen,
Alwaer 't vertrouwen mijn, door re'en, te vreden stelt:
Dat u God (o Goddin) wil waerdiger verleenen
Tot meerder droefheyd van, mijn, al te droeven Helt.
|
|