|
| |
Seste Handelingh.
Floriaen in de Gevanckenis: zinght dit Liedtje.
Op de wijse van de 10. Geboden.
WIE hindert haet? Wie schaedt de loghen?
Die door de nijd mineedigh lieght.
De Mensch werdt van de Mensch bedroghen.
Maer, ach! gheen Mensch die Godt bedrieght.
In u, o Heer, staet mijn vertrouwen;
Ick vrees noch straffe, pijn, noch doodt.
Ick sal mijn hoop verseeckert houwen:
Dat ghy, Heer, niemand laet in noodt.
Met boeyens swaer om mijne handen
Gelijck misdadigh: Niet misdaen.
O Godt! verlicht mijn sware banden:
Laet my van u genaed' ontfaen.
Ist dat ick moet onschuldigh lijden
De straf, die 'k niet en heb verdient;
Mach maer mijn Ziel met God verblijden:
Tot straffe my de dood verlient.
Zalighe Zieltjes, die hier boven
In vrede, rust, en vrolijck sijt;
Daer ick hier noch veracht, verschoven,
Haeck na die aengename tijt.
| |
| |
CECILIA, met een des Coninghs Dienaers voor de Gevanckenis gekluystert.
REchtvaerde Goden: ken u Goddelijck vermoghen
Dit ongelijck, eylaes! verdraghen, en gedoghen?
De oorsaeck van dit feyt u groote Godheyd bidt:
Verlost mijn tweede ziel, die hier gevangen sit:
Onschuldigh swaer belast, met onverdiende plaghen.
Volmaecter Iongeling mijn oogen noyt en saghen.
U lijden is u troost, u hoop staet in den Heer,
Die in de nood verlaet de sijne nimmermeer.
Ghy quaemt daer toe door mijn: Dies wil ick voor u boeten,
Als schuldigh van die straf, werp ick mijn voor u voeten,
Geknielt, eylaes! ter Aerd' leydt u bedroefde Bruyt.
Ach! Floriaen, mijn Lief, steeckt doch u hooft eens uyt:
Ziet wie hier buyten leyt met knienen neer gebooghen,
Met armen op-gerecht, met traenen in de ooghen,
De handen t'saem gevoeght, en wt-gereyckt tot dy:
Also ick schuldigh ben; Mijn Lief, vergeeft het my.
Staet op, mijn Lief, staet op: ghy hebt my niet misdreven.
Het knielen staet aen mijn. Aen u, Lief, het vergeven:
Dat ghy om mijnen't wil (o loffelijcke Maeght)
Dees Ys're-boeyens om u teere handen draeght.
Drooght af Cecilia u wangen, nat betraent:
Het schreyen wondt mijn ziel; 't ontciert u schoon gedaent,
Goddin: rijst van der Aerd. Drooght u betraende wangen.
Ey! staeckt u naer gesucht. Het wringen van u handen,
Het overlast mijn ziel, met meerdering van smert,
Die als een ballast leyt op mijn benaude hert.
Ach! Lief, waert dat ick moght u van dit pack bevryen:
De onverdiende doodt soud' ick gewilligh lyen.
Ooght op mijn traenen blanck, en bracke oogens-vloet:
't Is u onschuld, die mijn dus bitter weenen doet:
Dat u getrouwe Deught, die ghy mijn ginckt betoonen,
Dat ick die nu moet sien met sulcke valscheyd loonen.
Goddin; noch eens Goddin; Goddinne voor altijt,
So bidd' ick u; mijn Lief, dat ghy gedachtigh sijt
| |
| |
Dees redens daer ick soeck mijn Engel meed' te peyen:
Wat God te samen voeght, dat sal geen Mensche scheyen.
Ist dat de dood mijn Ziel (Goddin) voert van der Aerd,
Troost u, en denckt, mijn Lief: Ick ben u Liefd' niet waerd.
Troost u met Godes wil, die niet en is t'ontvlieden,
Wat Godes wille wil, dat moet immer geschieden.
Moght, tot verlichtenis, u onverdiende pijn
Mijn hertsen-Lief in een met u gesmolten sijn:
Dat ick u dese last, en onverdiende plaghen
(Na mijn vermoghen) moght getrouw'lijck helpen draghen,
So waer mijn lijden dan ten deele wat verlicht.
Goddin, u medely getuyght mijn u gesicht:
Aensiend' u trouwe deughd, u trouheyd boven maten
Die ghy tot noch toe hebt mijn trouw'lijck blijcken laten,
Veroorsaeckt my, mijn Lief, dat ick met hert, en ziel
Voor u, met danckbaerheyd, ter Aerden neder kniel,
En bid, so veel ick ken: dat ghy u treuren staeckt.
God sal't wel voeghen dat de saeck ten besten raeckt.
CONINGH. FLORENTIUS.
Met al 't Hof.
'T Ramp-spoedigh ongeluck dat wend na mijn sijn wielen,
En 't volght mijn, waer ick ga, gestadigh op de hielen.
Mijn droefheyd het gedacht niet achter-haelen ken.
't Schijnt ick tot ongeluck, eylaes! gebooren ben.
O God! hebt ghy't versien u droeve Knecht te plaghen:
En zend mijn niet meer toe, als ick vermach te draghen.
Waer is mijn glory, die 'k eertijds te dragen placht
Op mijn verheven Throon, en Eerelijck Geslacht?
Vertreden onder d'asch, on-eerelijck verschoven:
Gelastert van die gheen, die mijn plachten te loven.
Cecilia! wat's u doen? Wat heeft u lust bestaen
Dat ghy u vroom geslacht hebt dese schand' gedaen:
Cecilia! ghy had u behooren so te draghen:
Dat het mijn had geweest een lust, en wel-behaghen.
Maer nu ghy anders doet, als uwe plicht gebiet,
Quetst ghy mijn ouderdom, met schandelijck verdriet.
| |
| |
Dies sal ick, na mijn plicht, rechtvaerdigheyd betoonen:
En met verdiende straf u misdaden beloonen.
Mijn Vader, en mijn Heer: Ist dat ghy't vindt geraen
Met sware straf mijn Ieught u wreedheyd op te laen;
So sal ick Godt den Heer op-offeren gebeden:
Dat na mijn doodt getuyght werden d'onschuldigheden,
En onrechtvaerde straf, die 'k als misdadich boet,
Maer sterven sonder schuld, ist dat ick sterven moet.
De dood sal (Vader) my so swaer niet sijn om draghe,
Als ick (door liefd' tot u) met reden wel beklaghe
Het p'rijckel uwes ziel, dat wt u oordeel rijst,
En so lichtvaerdelijck iemand ter dood verwijst.
Ach! als ghy my nu hebt berooft van 't sterff'lijck leven,
So wensch ick: dat u God u misdaed wil vergeven.
O! onrechtvaerdigh Prins, die door u logentael
Mijn Eer te krencken soeckt met lasterlijck schandael.
Maer, ach! ick ben 't getroost: Al is de leughen snel,
De waerheyd (seyd de Spreuck) die achterhaeltse wel.
Ha! Prins, waer't dat ghy deed als Princen vroom betamen,
Ghy soud van dese daed stil-swijgende u schamen:
Dat ghy onschuldich mijn so wreedelijck aen-tast,
Met Ys're-kettens swaer mijn handen teer belast,
En kneust mijn Eer, en Faem, door logentael, met schanden:
Waer door ick boeyens draegh, onschuldig, om mijn handen.
Ha! rover van mijn Eer,, de Wereld sal (ick sweer)
Eer 't onderst' boven keeren,
Ia raecken gantsch te niet,, eer ick door dit verdriet
Toe-staen sal u begheeren.
U dreygen straf, en wreet,, dat acht ick niet een beet.
Ia d'alder-swaerste plaghen
(Die ghy tot straffe meught,, bedencken voor mijn Ieugt)
Sal ick geduldigh draghen.
Ha! flickefloyster, wilt ghy dit nu noch versaecken,
En (door u logentael) mijn waerheyd logen maecken:
Siet hier u eygen schrift. Dit maeckt u doen bekent.
Dit ist getuyghenis: als dat ghy schuldigh bent.
En hebt ghy desen Brief den Herder niet gegeven?
Maer gheen on-eerbaerheyd (gelijck ghy segt) bedreven.
| |
| |
Ick raed' u dat ghy swijght: U woorden die sijn vals.
Brengt de Gevangen voort, en straft hem aen den hals.
Leyd haer Gevangen meed'. Ick sal recht doen betoonen:
U met gevanckenis, hem met de dood beloonen.
Eer ick vertreck mijn Heer, en Vader, laet my toe:
Dat ick geknielt voor u noch eene beed' maer doe.
Onwaerdicht u so veel te openen u ooren,
Dees mijne redenen aendachtelijck te hooren.
So is mijn laetste beed': mijn Vader u te raen
Laet doch u gramschap niet boven u wijsheyd gaen.
So seecker als de Zon het Aerdrijck comt beschijnen:
So seecker sult ghy my op mijn beloften vijnen.
So seker als God selfs, die in den Hemel leeft:
So seecker ist dat Floriaen gheen schuld en heeft,
Noch ick in't minst misdaen, on-eerbaerheyd bedreven,
Maer wt mijn selven hem mijn weder-min gegeven.
En ist dat ick hier meed' het sterven heb verdient:
So sterf ick dan door Min, ter liefde van mijn vrient.
Brengt haer wt mijn gesicht. En vordert voort de saeck:
Den Herder boeten sal de lusten van mijn wraeck.
CECILIA wert binnen ghebracht, ende FLORIAEN voor den Coningh.
GRoot-mogend' Majesteyt: mijn sterven, of mijn leven
Staet in het Boeck alleen van uwe wil geschreven.
En wat van dees sijn Majesteyt mijn acht verdient,
't Sy 't leven, of de dood, na dat ghy mijn verlient,
Ick duldigh dragen sal. En troosten my, door reden.
Ist dat ick sterven moet: de re'en stelt my te vreden.
Niet dat ick na verdienst de dood mijn schuldigh acht,
Maer dat mijn trouwe Liefd' my heeft ter dood gebracht.
V reden my verveelt. V misdaed is bewesen;
Dies werd tot vonnis u Sentency voor-gelesen:
Als dat ghy u bereyd, en totter doodt begeeft.
Brenght hem gevangen weer daer hy geseten heeft.
Coning, met al de andere binnen.
| |
| |
Floriaen blijft met een des Conings Dienaers.
HA! al-besiende God: mijn sinnen, en gedachten
Vlieghen ten Hemel op, met geestelijcke krachten.
De Wereld loos, en boos: De Menschen valsch en quaet
Die schromen gheen bedrogh; maer oordeelen wt haet
De vromen dickwils vuyl, en fielen vaeck voor vromen.
Doch die't gemoet voldoet, hoeft last'ring niet te schromen,
Verwesen totter dood, Cecilia Goddin:
Om dat ick Eerelijck u heusche Hoogheyd min.
En ghy mijn Minne draeght. Nu wy vereenight beyde
Lichamelijcken sijn: moeten de Zielen scheyden.
O! scheyden al te wreed. Niet wreedt door doodes pijn,
Maer wreed: om dat ick moet van u gescheyden sijn.
Cecilia, vaert wel. Vaert wel, mijn wt-verkooren:
Ick ben tot u vermaeck, mijn Engel, niet gebooren.
Wanneer mijn Ziel, Goddin, dees Lichaems-kluys verlaet,
Deckt dan u teere Leen, Lief, met een Rou-gewaet:
Ter eeren van u slaef, wiens trouwigheyd sal blijcken,
En vyer, noch swaerd, noch dood, noch geen tormenten wijcken.
Ciert u Altaeren op, o Moeder van de Min:
Dat ick gebeden stort ter Eeren mijn Goddin.
Goddinnen, wilt om laegh van boven komen daelen,
Verselschappen mijn Lief: die eenigh hier gaet dwaelen,
Verschoven, en veracht, als ick hier Ziel-loos ben,
Van 't leven wreed ontbloot, en haer niet troosten ken.
Brengt mijn weer daer ick was; mijn reden sijn gedaen;
'k Sal mijn gedacht nu voort met God bekomm'ren gaen.
Binnen.
O Redelijck geslacht,, met goed vernuft geschapen:
Gods mogentheyd en kracht,, in't Choor van u gedacht
Sorghvuldelijck betracht,, sijn Goddelijcke macht,
Ontwaeckt van 't zondigh slapen.
Ey! matight u begeer,, door 't rijckelijck vernoegen:
't Vernoegen maeckt u Heer. Dient wellust niet te seer;
Betracht het eeuwigh meer. U Zielen wilt tot eer,
En dienst der Goden voegen.
| |
| |
Want niemand ken sijn lust,, na sijn begeert', verwerven:
Maer lust teelt hem onrust,, ten zy begeerte blust
Het gheen begeerte lust. Dies laet u sijn bewust
De seeckerheyd van't sterven.
Wat baet de overvloet,, in Heerschappy van staeten?
Wat baet het geldt en goedt (dat veel ellenden voedt,
Het lichaem schade doet) de Ziel: wanneer zy moet
Des Lichaems-kluys verlaeten?
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij