Pampiere wereld

[p. 446]

[Cvpido God der Minne]

Stemm tanto gratiosa.

CVpido God der Minne,
Vw pijlen wreed mijn jonger hert doorwonden;
Ik bid u, ô Goddinne!
Maekt mijn gemoed van slaverny ombonden;
De wijl uw kracht,, heeft zulke macht,
Dat machteloos ik swerve;
Mits ik, Me-vrouwe,
V nimmer mach aenschouwe,
Maer moet derve.

Vw oogjes, die als sterren;

Mijn brandend hertje brandende door-stralen,
Doen my in liefd verwerren,
Ia in de liefde dwalende verdwalen;
Zoo dat ik sweef;
Ik sterf, ik leef,
De Ziel is my ontvlogen;
Hebt gy u dorsten,
Vyt wreede Tygers borsten,
Lief, gezogen.

Dat gy dus obstinatig,

Van mijn, Lief, vlucht, kan u gemoed dat lijden!
Ik bid, Princes, zijt matig.
In straf gebruyckt medooging t' allen tijden;
Acht gelt, nocht goed,
Nocht hooge moed,
Noch s' werelds pracht, nocht pralen;
Want een onweder,
Kan hoog-moed smijten neder,
En doen dalen.

Vaer wel, Princesse moedig,

Mijn dankbaerheyd laet ik u tot getuyge;
En bloeyt in liefd voorspoedig;
Vaer wel Me-vrouw, met dankbaerheyd ik buyge;
Ik wensch gy meugd,, elders met vreugd,
Vw liefde, Lief, besteden;
VVant ik bevijne,
Twaelef in een dozijne,
Vind m' 'er heden.