Pampiere wereld

[Al het uytmuntend hoog]

Stem; De stille Nacht genaekt.

AL het uytmuntend hoog,
Hoe sterk in het oog,
Loopt p' rijkel van 't onweder;
De sterke storrem slaet,
't Geen hoog verheven staet,
Ter Aerden schielijk neder.

Hoe menig Schip verslind,

De felle Noorde-wind,
En rooft den Schipper 't leven;
Als met een dulle kop,
Hy 't Zeyl trekt in den top,
Wil voor geen buyen reven,

Berouw 't gemoed dan slaet,

Als 't dikwils is te laet,
Dies wil men 't p' rijkel derven;
Reeft voor de wellust ras,
En neemt tot uw Compas,
De spreuk: Gedenkt te sterven.

Vw zinnen obstinaet,

De wereid boos, en quaed,
Wild niet te veel vertrouwen;
En eygen wijsheyd vals,
Ontslaet u van den hals,
Wild op geen rijkdom bouwen.

Soekt gy vermaek en rust,

Schept in de deugd uw lust,
Met nood-druft zijn te vreden;
De overvloed verlaet,
Kiest een gemeene staet,
Die geeft gerustigheden.