Dianaes Minne-zuchten, over 't verlies van haer kuyscheyd.
Stemme: Ach blinde Bengel.
ACh! brakke regen,, droeve traenens vliet,
Mocht gy bewegen,, d' oorzaek van 't verdriet!
Hem, die na zijn geswooren trouwe, op Eed, nocht eere past,
Maer smoort mijn hertjen onder deze last.
Hoe kund gy vluchten,, trouweloos van mijn?
Daer duyzend zuchten,, als getuygen zijn;
Dat ik op Eed van trouwe liefde, uw mins gebruyk toe liet,
O valsche minne! Wat teeld gy verdriet.
Van lust bestreden,, van de min verheert,
Zijn deze leden,, door een Prins onteert;
Mijn Maegde-bloempjen is verwellikt, bezoetelt mijne schoot;
O Princen minne! gy brocht my in nood.
O minne-lusjes! door mijn wil geboet,
Had ik met kusjes,, nimmer uw gevoed,
En Princen geylheyd niet geleden; zoo waer ik vry van smert,
Daer nu de minne pijnigt ziel, en hert.
O droeve zinne! als gy overdenkt,
Hoe dat de minne,, eer en kuyscheyd krenkt;
Zoo smelt mijn jonge hert tot tranen, en schaemte doet vermaen,
Dat ik te los zijn lust heb toe-gestaen.
Hoe kost ik lijen, dat een geyle hand,
My quam bestrijen,, op mijn Ledekant?
Hoe kost ik zoo veel vryheyd gunnen, hem die mijn kuyscheyd stal?
O minne! minne gy brocht my ten val.
Ach! wilje vluchten,, door de diepe Zee?
Hoor na mijn zuchten,, voer mijn hertje meê;
Ey zuchjes! wilt hem achter halen, ô winden drijftze na;
Tuygt dat met tranen ik be ween mijn schâ.
Waer min voor 't trouwen gaet, daer teeld haer zoetheyd smert;
Maer gaet de trouw voor min, zoo teeld zy wel-behagen;
Als min genoten is, raekt trouwheyd uyt het hert,
Doet alles op zijn tijd, want min voor trouw baerd plagen.
|
|
Auteursrechtvrij