Pampiere wereld

[p. 430]

Geveynsde Minne-vruchten,

Stem: Ik ly in 't herte pjin, &c.

O Min! hoe treurig kan zich vaek,
Een Minnaer dragen;
Hoe droevig klagen,
Dat hy nocht lust nocht geen vermaek,
Maer droevig knagen,
Lijd door liefds plagen;
Hoe zeer hy weend,, niet meend,
Zijn droevig strijen;
Schoon hy droevig treurd en peynst,
't Is alles maer geveynst,
Door schijn van lijen.

O tong! die in den Minnaer klaegd,

Dat hy van binnen,
Door brand der minnen,
Verlieft is op een longe Maegd;
Wiens swakke zinnen,
Licht zijn te winnen;
Maer als de mond,, de grond,
Van haer gepeynsen,
Door zijn ontrouwheyd heeft verspiet,
Wil hy haer liefde niet,
Gerooft door 't veynzen.

Wat teeld die valsche minne doch,

Als droeve vruchten,
Van Maegde zuchten?
O min! wiens valscheyd en bedrog,
Men noyt beduchten,
Als door het vluchten;
Wiens min gelooft,, berooft
Het Maegden herte,
Dat in al te droeven pijn;
In plaets van vrolijk zijn,
Proeft liefdens smerte.

Wat kan 'er meer verdriet oft pijn,

Wat kan 'er grooter quelling zijn,

Als dat men door geveynsde Min,

In schijn van een oprechten zin,

't Zy hier ost daer de vrijer speeld,

Een jonge Maegd het herte steeld;

Wat is 'er zeg ik meer verdriet,

Als zy dan wil, maer hy haer niet.