Liefdens-stryd.
Stem: Vaert wel Schepters, &c.
HIer koom ik voor uw deur, Goddin, door hoop gedreven,
Nu dat de stille nacht de bruyne Aerdbedekt;
Nu dat een yder zich tot rusten gaet begeven,
Begeef ik mijn ter plaets daer mijn uw schoonheyd trekt.
Waekt op, Goddin, waekt op, ey! staekt uw sluym'rig slapen;
Ontsluyt den Hemel, daer uw oogjes binnen zijn;
Vw oogjes, die, eylaes! tot quelling zijn geschapen,
Geschapen tot verdriet, voor niemant dan voor mijn,
Waer meed heb ik verdiend de strafheyd en de plagen,
Die ik, Goddin, door uw afkeerigheyd geniet?
Hoe lastig valt het mijn, dat gy na uw behagen,
Een Pijl van strafheyd in mijn teere boezem schiet.
Doet op, Jufvrouw, doet op de vensters van uw oogen;
Goddin, ey! kijk eens uyt, ziet wie hier buyten staet.
Ontfonkt uw koele borst dan gantsch door geen medoogen,
Dat ik dus eenig hier ga doolen achter straet.
Ga waren voor uw deur met klachtige gebeden,
Waer ik de steenen meed be weege tot geween;
Die sprakeloos, Eylaes! getuygen de droefheden,
Die ik om u wen 't wil tot dus lang hebt geleên.
Hoe menigmael, Goddin, heb ik wel voorgenomen,
Te knielen voor de Godheyd van uw oogen glans;
Maer ach! zoo dra ik zie een ander by uw komen,
Zoo gaen ik deur, en denk; hier is voor mijn geen kans.
Hoe menig reys zien ik u lieffelijk lief koozen,
Als ik verby uw deur by avond, Lief, kom gaen;
Het bloedstijgt my na 't hooft, en doet my schaemrood bloozen,
Als ik u zien omhelst, vaek by een anderstaen.
Zoo gaen ik hoopeloos mijn ongeluk beweenen,
Alwaer 't vertrouwen mijn, door reên, te vreden steld;
Dat u God, ô Goddin! wil waerdiger verleenen,
Tot meerder droefheyd van, mijn, al te droeven Held,
|
|
Auteursrechtvrij