Pampiere wereld

[p. 428]

[Ach! liefde-looze Maegd, wiens geest tot slapen strekt]

Stemme: Fortuyn eylaes! bedroeft.

ACh! liefde-looze Maegd, wiens geest tot slapen strekt,
Nu dat de bruyne nacht het Aerdrijk overdekt;
Nu 't pluymig bed, gespreyd, zijn Jufvrouw wil ontfaen,
Kom ik hier voor uw deur, en voor uw venster staen.

Vw minnelooze Ziel, gevoelt geen Liefdens brand;

De straeltjes die de Maen schiet op uw Ledikant,
Getuygen my, eylaes! uw geesje zonder lust,
Vw hertje zonder min, mijn Zielije zonderrust.

O rustelooze Ziel! ô Ziel vol zoete min!

Hoejookt, en haekt gy na de gunst van die Godin;
Die leyder, die Godin, die zonder minne leeft,
Die 't lichaem, 't bed alleen, en niet haer Minnaer geeft.

Het tintelende licht van d' held're Mane schijn,

Bewijst hoe gunstig zy my wil in't minnen zijn,
Ik zie, maer meld doch niet, ach Venus! wat ik doe;
Daer zijgt zy neêr in 't Bed, en dekt haer Borsjes toe.

Daer zien ik, ach! wat doch? haer blanke Borsjes rond,

Daer zien ik, wat noch meer? haer rood korale mond,
Die zien ik door een spleet, van het geborsten glas,
Ach! dat ik dezen acht by haer gebannen was.

[p. 429]

 

Maer 't derven doet mijn hert nu wenschen om de dood,

 

Oft met een bly onthael te rusten in uw schoot;

 

Vw schoot, die al mijn vreugd beslooten heeft, Jufvrouw,

 

Indien ik mocht, denkt vry hoe garen dat ik zou.