Pampiere wereld

[p. 415]

[Minne God, kleyne dier]

Stem: Rozemond waer gy vlied.

MInne God, kleyne dier,
Wat voel ik een zeld zaem vier;
Ach! wat roerd mijn ziel, zinnen, en verstand?
't Is een vonkje van de minne brand;
't Is de brand van min,
Die mijn jonge zin,
Doet lieven een Goddin;
Wiens bevalligheyd, my tot liefde heeft gebracht,
Door haer wezen, door haer kracht.

Dies ik ben als een bloem,

Die ik als ver wellikt noem;
Die geen tier en heeft, door gebrek van douw;
Zoo is 't ook met mijn, vermits Me-vrouw
Mijn haer gunst onttrekt,
Die een douw verstrekt,
En't hert tot vreugd verwekt;
Liefd met gunst geloont, is gelijk de Bloempjes zijn,
Over-straelt met Zonne-schijn,

Lief! mijn jeugt; die verdort,

Mits zy niet beschenen word,
Met de Zonne schijn van dat Hemels licht,
Dat'er straelt uyt u, mijn Liefs, gezicht;
Ik verdor in smert,
Overmits mijn hert,
Niet eens bedouwt en werd,
Met de minne douw, die vol zoete zoetigheyd,
Op uwe roode lipjes leyd.