Herders-klagt.
Stemme: Yets moet ik u Laura vragen.
YEts moet ik u Boompjes vragen,
Mits dat gy ziet alle dagen
Wat hier in dit Bosch geschied;
Of de geen, die mijn doet quellen,
Nimmermeer uw komt vertellen,
Of zy Liefde draegt of niet.
Lieve Telgjes, kost gy spreeken,
't Weten zoud my niet ontbreeken;
Mits ik trouwe Minne draeg;
Waerom ik veel droeve smerte,
Lijd verborgen in mijn herte,
Met veel quijning alle daeg.
Ik zie vaek de Beckjes stroomen,
Ik vraeg vaek destomme Boomen,
Die betreurt zijn alle beyd;
Wie tot treuring haer verporren,
Dat haer groene Telgjes dorren?
Maer ik krijge geen bescheyd.
Gaen ik by de zoete dieren,
Die zeer vrolijk tierelieren,
Klaeg ik aen haer mijn verdriet,
En de oorzaek van mijn weenen;
Meer geluyt gelijk de steenen,
Geeft het zoet Gevogelt niet.
Staen de Bloempjes schoon van kleuren,
Hoort het groene Gras mijn treuren;
En het Vee dat daer in weyd,
Is bedroefd van mijnent wegen.
Ia't is al met my verlegen,
Om te troosten mijn bereyd.
Zoo ik by de Beekjes kome,
Zien ik droevig na haer stromen,
Strax is hare loop gedaen;
Vraeg ik waerom zy die staken?
Om dat uw bedroef de kaken
Zijn ontçierd met brak getraen.
| |
Winden, die't geboomt doet buygen,
Eens de oorzaek mijns verdriet;
Het verdriet dat my doet klagen,
Zuchten, weenen alle dagen,
Dat het al om haer geschied.
Koom ik met mijn Schaepjes weyden,
Aen de Beverwijker Heyde;
Yeder schaepje schrikt bevreest,
Voor't gevaer dat my de minne,
Daer doet komen in mijn zinnen,
Door't vernieuwen van mijn Geest.
Hoe my Amaril zag dwalen,
Hier in deze graze-dalen,
Eenig met mijn teere Vee;
Ik begon mijn droeve zuchten,
Maer mijn Amaril ging vluchten,
Duyn waerd in, op strand, na Zee.
Ik gink voort mijn Schaepjes drijven,
'k Lietze zonder Herder blijven
k Heb mijn gang door Duyn genomen,
Totaen strand, daer ik zag komen
Daer by zag ik noch vergaren,
Twee oft drie, van d' Steedze paren,
Groeten daer op haer manier;
Die manier begon te prijzen;
't Was, wat zul'we maken hier?
't Wierd bestemt na duyn te loopen,
Om de graesjes vast te knoopen,
Coridon teeg eerst voor uyt;
Die zoud d'eerste graesjes binden;
Yeder liep met zijn beminde,
Zien wie eerst zoud zijn de Bruyd.
Wat zag ik al vreemde treeken,
'k Hoorden Amarillis spreeken;
Hoe zit Coridon dus stil?
Deed met deze letters vragen.
Dat gedaen, ging 't op een scheyen,
Yeder ging zijn Lief geleyen;
Doch voor het vertrek genoot
Yeder Minnaer eerst zijn lusten;
Yeder zijn beminde kusten,
't Leven baerde my de dood.
Wat zaegt gy bedroefde oogen?
Kost mijn herte dit gedoogen,
Deze trotsheyd, en de spijt?
Dus zat ik in mijn gedachten,
Deed vast mijn bedroefde klachten;
Klagende, ging ik haer quijt.
Daer zat ik alleen verschoven,
Zuchtend zag ik eens na boven
Daer de Zon hem had verschuyld;
Schreyend zag ik na de Aerde,
Aerde die mijn droefheyd baerde,
Waerom is het dat gy pruylt?
Waerom blijf ik hier alleene
Op de strand? daer ik steeds weene;
Om dat strand gaf wreede straf,
Niet de strand, maer hier geschiedend,
Dat my Amaril, al vliedend,
Oorzaek tot mijn weenen gaf.
Zy is d'oorzaek door dat ik zuchte,
Zy is d'oorzaek door haer vluchten,
Amaril, hoe kan 't geschien?
Daer uw oogen noyt, haer dagen,
Eenig ontrouw in my zagen,
Nocht ook nimmer zullen zien.
Ben ik u te slecht van kleeden?
Ben ik u te plomp van leden?
Ben ik onbequaem van wezen?
Werd mijn ommegang misprezen?
Oft gebreekt het my aen't goed?
Wild gy na mijn schaepjes kijken,
Die by d'uwe niet gelijcken,
Wild het minst voor't meest niet kiezen,
't Meeste, voor het minst verliezen;
Wat schaed u een Schaepje min?
VVild uw gunsten hem verlienen,
Die u dienstig zoekt te dienen,
Tracht met zulken een te paren,
Vrolijk meed verslijten meugd.
Laet die lichte Linkers loopen,
Die zoo schoon in't oog by hoopen
Vleyen, smeeken, met gebeên;
Schoone woorden veel verlienen,
Daer zy schoon meê kunnen dienen,
Al en meenen z' 'er niet een.
Acht haer niet, hoe schoon zy smeeken,
VVacht jou voor die Hoosche treeken,
Door de schijn schoon voor gedaen;
't Is bedrog, wild my gelooven,
D' Herders gaen haer verr' te boven,
Neemt mijn gulle trouwheyd aen.
|
|
Auteursrechtvrij