Pampiere wereld

[p. 381]

Lauraes Droom-lied.

LAura zat laetst by de Beek,
Onder 't schaeuw van Elzen-Bomen;
Zachjes zy in 't water keek,
Is daer na in slaep gekomen;
En begost heel zoet te droomen,
Van de liefde, van de Min;
Slapend is zy neêr gezegen,
Met haer boezem los geregen,
Lag mijn schoone Veld-goddin.

Wijl zy daer alleenig zat,

Ging ik by haer neder zitten;
Mits ik na haer borsjes vat,
Roept mijn Laura, wat is ditte?
Ach! mijn boezem brand van hitte;
Hier meê zijgt zy weder neêr,
En begint op nieuw te droomen;
Zooje wild, zoo meugje komen;
Neen, ô neen! het krenkt mijn eer,

Mits neem ik een hand vol groen,

't Geen door mengeld was met Roozen;
Laura roept, wat wilje doen?
Ik begin van schaemt te bloozen;
Daer gaet zy een zuchje loozen,
Valt weêr zoetjes neér in 't gras;
Och! ik ben door droom bedroogen,
Riep zy met beslooten oogen,
'k Meend ik zonder Maegdom was.