Pampiere wereld

Tyters Minne klagt,
over Galathés af-keer.

Stem: Als Garint zijn oog es, &c.

ALs ik laest de koele strand betrad,
Daer mijn Galathé maer alleen met haer lammertjes zat,
En zong een Herders lied;

Ach! vlied,

Riep zy, ô geyle lust! van hier;
Koom golven! doof het vyer

Van Min,

En laet my doch die hette,
Niet smetten.

Zy en had zoo haest dat woord niet uyt,

Of mijn Galathé nam de vlucht, en zy riep overluyd,
Daer zie ik Tyter staen;

'k Wil gaen,

Eer hy my onverziens verrast,
En na mijn boezem tast;

Want hy

My licht, door minnens hette,
Mogt smetten.

Barre voets trat zy ier zee waert in,

En mijn Galathé riep my toe, ik en pas op geen Min,
Maer keer die geyle brand,

Van strand,

Tot spijt van 't minnende gemoed,
Dat zich in 't minnen voed,

Tot my,

Op dat my minnens hette
Niet smette.