|
| |
| |
| |
Derde handeling.
CASSANDRA.
DE lang geleden trots zoekt wrake van de spijt,
Dat gy noch even dreuts in 't minnen t' mijn waerts zijt;
Het lof van ydel eer waer meed gy zoekt te brallen,
Zal door Cassandraes macht verstroyen, en vervallen;
Ha trotschen dwingeland, die my aen doet meer leed,
Als oyt tyran op Aerd, aen zijnen Vyand deed;
De spijt valt my te swaer, mijn minne te versmaden,
Verrijkt met goed, en gelt, zal ik om uw genade
Meer pracchen? 't is te kinds, ja 't aldergrootst verdriet,
Om min te smeeken, een, dien gantsch niet overschiet;
Wat heb ik nu gewracht door mijn bedekte lagen?
Vervloekte bastaert, moet ik negen maenden dragen,
In tegenheyd geteelt; op dat ik daar door zou
Beletten uw verzoek tot eenig ander Vrouw,
En u Rogier, de vrucht als Vader op doen sweeren,
Dan zult gy pronken met het lof van yd'le Eere;
Ik sweer, dat uwe vlugt u haest berouwen zel,
Al zoud ik mijne reys aenvaerden na de Hel;
En door Godlooze raed van d' onder aerdsche Geesten
Vervolgen u tot in de poel der Helscher beesten:
Om wrake na mijn wensch te nemen, trotschen fiel,
Wiens lichaem dat ik wil doen scheyden van de Ziel;
Dan doch, hoe zal ik best Rogier te vinden komen?
Daer schiet my yets in 't zin, en diend wel waargenomen,
En voort in 't werk gesteld; hier woont in dit gehugt
Een oude Toveres; die zal, met snelle vlucht,
Een daed'lijk zenden uyt; hier is 't, ik wilze spreeken,
Om my, door haar beleyd, op mijn Vyand te wreeken;
Waer zydy Toveres? wat maakt gy oude Kol?
Ontsluyt de deure van dit donk're nare hol,
En staet my eens te spraek, u is 'er aen gelegen.
Wie is 'er op belust, oft my te zien genegen?
van binnen.
Vertoeft, ik koom u by, schrik niet voor mijn gelaet;
Ik koom hier by u om raed,
Doch, acht het nodigst eerst mijn voorneem t' openbaren,
Ik zal u zeggen wat dat my is wedervaren;
Mijn hoogste neyging drijft my op het spoedigst hier,
Om weten waer mach zijn gevlugt mijn Lief Rogier.
Hoor, wijze Prophetes, dus is de zaek gelegen,
Ik ben in Liefd geweest tot een Rogier genegen;
Die mijn geboden min onwaerdig heeft versmaed,
| |
| |
Als 't lichaem zocht in lust van hem te zijn verzaed;
Voor min genoot ik haet; voor vrundschap stuure woorden;
Wat diensten dat ik deed, geen diensten hem bekoorden;
Dit speet my 't meest van al, dat hy my deed dees spijt,
Dat 's dat hy vluchten; dies ik wil dat gy my zijt
Hier in behulpzaem; doet my blijken uw vermogen,
En maekt dat ik noch eens den schelm zie voor mijn oogen.
Ik zal op uw begeer, mijn swarte kunst beginnen.
Binnen.
CASSANDRA, TOVERES, weêr uyt.
Nu hebt gy 't zelfs gehoort, en grondig wel verstaen,
Dat u in deze zaek 't geluk wil tegen gaen,
Indien gy trachten wild by uw Rogier te raken;
Soo moet gy u bereyd tot's levens eynde maken;
De zaek loopt groot gevaer; de plaetze daer hy is,
Die hiet men 't Moorders Bosch, en woeste wildernis.
De zaek zy zooze wil, ter wereld is geen wet
Die my de reys (om wraek te nemen) nu belet;
Daer is geen dood zoo wreed, zy zal mijn blijdschap telen,
Indien ik met Rogier mach na mijn lusten spelen;
Ik weet met wat beleyd ik dit zal onderstaen,
Al zoud mijn Ziel daerom in 't Rijk van Pluto gaen,
Ik zal in mans gewaed gewapend my toerusten,
Om wraek te nemen aen de Vyand van mijn lusten;
En toonen my aen hem een monster, tygerin,
En achten hem niet meer gelijk hy deed mijn min;
Ikga, en stel 't in 't werk.
Gaet met my, 'kzal uw leeren,
Op wat manier, en wijs, gy derwaerts heen zult keeren.
Binnen.
KAREL, by hem hebbende een Hoveniers Py, met een spae, ofte schop.
Ha! Karel, kan de min de reden zoo ver brengen,
Dat zelfs een reed'lijk mensch, door minne kan gehengen,
Te stellen in gevaer het leven, Siel, en al?
Och! ja; Elyzabeth, mijn Afgodin, ik zal,
Ik zal door dit beleyd, mins lieve kuuren speelen,
En mijn Elyzabeth haer zoete maegdom steelen;
O oogen! oogen, die mijn hebt zoo ver gebracht,
Dat min mijn reed'lijkheyd oneerlijk heeft verkracht;
O lonkjes! lief gegluur, dief-egge mijner trouwe!
Hoe Karel, wild gy uw beloft, en eer niet houwen?
Maer uyt een zotte lust, en minnelijk begeer,
Te schenden zoo een Maegd door 't steelen van haer eer!
O neen; te deugdzaem is Elyzabeth gebooren,
Dat door mijn minnens lust haer eer zoud zijn verlooren;
| |
| |
Neen, Afgodinne! neen, mins lusten ik verzoek,
Maer u te schenden ik op 't alderhoogst vervloek;
Ha! Perle, pronk, çieraed, ha! schoonste aller schoonen,
Getrouw'lijk zal ik uw genooten min beloonen;
Dienstwillig zal ik zijn, zoo gy mijn dienstig zijt;
Elizabeth, mijn Ziel haekt na die zoete tijd,
Dat ik in dit gewaed mins lust met u mach plegen,
Waer toe, op 't hoogste zijn mijn ziel, en zin genegen;
O vonkje van het vuur! 't geen my het herte brand,
O wonderlijke kracht! die Karel zoo ontmand.
Die lieve uur genaekt, en diend wel waer genomen,
Dat ik, als Hovenier, zoek in den Hof te komen;
Trekt, Karel, aen het kleed, dekt het inwendig vier,
En zijt geen Karel meer, maer voortaen Hovenier;
O welbedachte vond! wat heeft min looze treken,
Ik zal dit Edel hert in boere kleding steken;
Wie zal in't minst vermoên dat ik nu Karel ben,
Nu gaen ik voort, om zien of ik haer spreken ken.
Karel trekt het Hoveniers kleed aan, ondertusschen komt CASSANDRA gewapend, en meend dat Karel Rogier is.
Een daer gy niet om dacht.
Dat kan wel zijn, ik had geen Krijgsman hier verwacht;
Yets, 't geen gy wel licht kunt raden.
Ik raden? la, gy raên; verrader door uw daden.
Verrader! wat is dit? ziet voor u wat gy zegt,
Licht zijt gy heel verdoold, oft qualijk onderrecht;
'k Handhaefde noyt verraed, dat mach ik vrylik sweeren.
Zoo gy 't niet weten wild, ik zal 't u weten leeren;
Wat waend gy, dat ik u in dit gewaed niet ken?
Gy kent, oft kent my niet, verrader ik niet ben;
Ken die u het vluchten zal verleeren
Ik vluchten noyt om quaed, maer ben die 'k ben met eeren.
Mind gy de eer, hoe maekt dan Liefd in u verander?
Die mijn mind, min ik weêr, dies lie ven wy malkander.
Hier vind ik 't geen ik zocht; wel eer zijt gy gemind
Van eener, die u dreuts, en tot haer weyg'rig vind,
Versmadende haer Liefd; dit is 't geen ik wil wreeken.
Gy zijt hier niet by die, met wien gy waend te spreken.
Hoe na vreest gy de straf van u bedreven daed,
Nu dat gy werd gewaer dat u de wraek na gaet;
Ontkennen zult gy niet uw naem door deze kleden,
Gy zijt Rogier, van wien Cassandra heeft geleden
De meeste spijt, en trots, die yemant lijden mach,
Het geen ik wreken zal op heden desen dag;
Ik zal u leeren doen Cassandraes min vergeten.
Ik heb mijn leven van Cassandra niet geweten.
| |
| |
't Is valsch geloogen 't geen ik u hier spreken hoor.
Gy liegt het zelver, en gy hebt een onrecht voor.
't Zy recht, of onrecht, zoo gy mijn niet met de daed,
En dat op staende voet, ook klaerlijk blijken laet;
Of gy die gene zijt, Rogier, Rogier die 'k meene,
Soo zal ik u het vleesch af-hakken van de beenen.
Ik, die zoo meenig daed, ik die zoo meenig stuk
Van wapens heb verricht, tot roem van mijn geluk;
Sal ik nu deze trots van zulk een bloed gedoogen?
't Is wonder dat ik u hier lijde voor mijn oogen;
Gy bengel, die de vlag (te kinds) op krachten roerd,
Aen wien niet blijkt, dat gy oyt degen hebt gevoert;
Zijt gy die man, die 't vleesch zal hakken van mijn beenen?
Ik zorg gy zult veel eer uw trotze roem beweenen;
Mits gy my dwingen wild te zeggen wien ik ben;
Een Hovenier, gelijk dit kleed getuygen ken;
En zoo gy't niet gelooft, zoo doet mijn anders zeggen.
Dat ik dees Degen u niet om de ooren legge
| |
| |
Is wonder, valschen fielt; 'k zeg noch gy zijt de man.
Soo gy om proef hier quaemt, beproeft mijn machten dan,
't Is lang genoeg getrotst.
Geen dreygen doet my zuffen.
Grootspreeken kan in 't minste deel mijn niet verbluffen,
Doet my de eer, en zegt doch eens wie dat gy zijt?
Gy vraegt het geen gy weet, dies barst mijn gal van spijt;
Zie daer verrader, dit zal u doen kleynder zingen.
't Schijnt ik gedwongen word, tot ongenegen dingen,
Doch; als het wezen moet is 't kortste pad het best.
KAREL loopt'er onder, en doorsteekt haer.
Dit is uw loon, neemt dat noch voor het lest.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij