|
| |
Vyfde handeling.
CYPRIAEN.
DEn mensch onlukkig is, die niet bedenkt zijn staet,
Hoe 't menschen leven als een teere blom vergaet.
Onlukkig zijnze die niet denken op dees zaken,
En zijnde wel te pas, haer reekeninge maken.
Onlukkig is de mensch, die nimmermeer betracht
Het alder-grootst geluk; maer (leyder!) minst geacht.
Onlukkig leeft die mensch, die 't leven acht in waerde,
Als of het lichaem noyt zal rotten in de aerde.
Onlukkig leeft die mensch, die zoo zijn dagen slijt,
Als of na deze Eeuw noyt komen zal een tijd,
Een tijd van reekenschap. Onlukkig aerdsche menschen,
Die alle valscheyd pleegd om tijdelijke wenschen.
Onlukkig leeft die mensch, die eer, die staet, die pracht,
Die dit aertsch leven meer als 't Hemels leven acht.
Onlukkig leeft die mensch, die zelfs zich derf in beelden,
Dat hy 't aardsch leven mach gebruyken in de weelde.
Ach! wat verandering getuygden my 't gemoed,
Als ik flus overdacht mijn afgestorven bloed;
Waer zijnze, die voor mijn op aerd plachten te leven?
Rijk, arrem, edel, slecht, oud, jong, waer doch gebleven?
Waer hy, die geld en goed met hoopen kreeg by een?
Waer hy, die door zijn macht trotseerde het gemeen?
Waer hy, die door zijn kracht zoo menig Ziele velde,
In kloeke feyten zich, als Mars, ten strijde stelde?
Waer zijn zy al, die op haer daden droegen roem?
Gebrooken als een glas, verdord gelijk een bloem;
Wat baet den minnaer nu, die voortijds placht te wezen,
Zeer aengenaem onthaeld, en by zijn Lief geprezen,
Wat baet dien minnaer nu 't geen hem doe was zijn vreugd?
Dat was zijn Liefs aenschijn, 't wel leven in haer jeugd;
| |
| |
Waer is 't goud geele hayr, gekruld en zoet bestrengeld,
Met zijde snoertjes, en met strikjes dicht door mengeld?
Waer 't hooge voor-hooft wit? waer wangen bloozend blank?
Waer 't lieffelijk gespel? waer 't aangenaam gezank?
Waer al het zoet gevry? waer doch al deze dingen?
Tot stof en asch vergaen door tijds veranderingen;
Ach! als ik dit bedenk, en sla mijn oog op mijn,
Soo werd ik overtuygd, dat ik mijn Celestyn
Heb grootelijks misdaen; 'k heb haer belooft te trouwen,
't Geen ik te breken zocht, maer ach! 't is my berouwen;
Ik wil mijn Celestyn met heusche dienst en groet
Eerbiedig spreeken aen, en vallen haer te voet;
Met beeding dat zy my, mijn misdaed wil vergeven,
En dat ik haer getrouw zal dienen al mijn leven.
CELESTYN in de kleeding van ROZEMOND; ROZEMOND in de kleeding van CELESTYN; RANICLIS in Boere gewaed.
Daer komt mijn Celestyn; ach! Hemel, doet mijn tuygen
Aen haer mijn groot berouw; eerbiedig ik my buyge
| |
| |
Voor uwe voeten neêr; deugd waerde Celestyn,
'k Bid u, dat mijn misdaed my mach vergeven zijn;
Indien gy waerdig kend uw Liefde my te toonen,
'k Zal die met trouwe dienst mijn leven lang beloonen;
Ontfangt my in genâ, en neemt mijn liefde an.
't Is nu zoo verr', eylaes! dat het niet wezen kan,
Ten aensien gy van my onwaerdiglijke scheyde,
En vrijden Rozemond, en mijn uw Liefd ontzeyde,
Heb ik dees Huysman nu gegeven mijne Trouw,
Soo dat gy Rozemond, betracht voor uwe Vrouw.
Ach! Celestina, ach! waer zal ik my dan keeren?
Ach! Hemel, goede Goôn! laet deze Siel uyt-teeren
In quijning en geknaeg, in quelling en verdriet,
Dat mijn ontrouwigheyd is aen mijn Lief geschied;
Ik bid u Celestyn, zoo 't is in uw vermogen,
Ontfangt my in genâ, en toond mijn uw medogen;
Zijt gy noch niet getrouwt, zoo toond uw trouw aen mijn,
Ik zal ter dood getrouw in alle dienst u zijn;
Medoogt u, waerde Lief, toond meêly (door 't berouwen,)
En 't geen ik heb beloofd, mijn Lief, laet my dat houwen.
Ten kan niet zijn, vermits dees Huysman is haer man,
Die voor zijn Herderin haer neemt in d' echte an;
Ach Cypriaen! is u mijn Liefde nu dan tegen?
Daer ik op 't hoogste ben tot Cypriaen genegen.
'k Heb geen genegentheyd als tot mijn Celestyn,
En zoo 'k die niet geniet, zoo zal 't ook niemand zijn;
Dies ik in eenzaemheyd wil slijten gaen mijn dagen,
In bitt're quijning, en in droeve quelling knagen,
Tot boete mijns misdaed, en straffe mijner zond;
Is uw genegentheyd zoo groot, om haer te trouwen?
Soo zult gy dan uw Celestyn behouwen.
Mijn Lief, hoe dus mijn Lief?
Noch meer zult gy bevinden,
Ik ben niet die ik schijn, aenschouwt eens Cypriaen,
Wat wy uyt Liefde niet al hebben onderstaen;
In dit Boerins habijt heb ik mijn Lief gevonden.
Daer leyd het Boere kleed, ik kus mijn Rozemonde.
En ik mijn Celestyn; hier meed is 't al gedaen.
Vergeefs is 't niet gezeyd, Liefd is een wonder ding,
Vermits wy zien dat Liefd, werkt veel verandering.
|
|
Auteursrechtvrij