't Quaed begeet, schaed zijn Heer.
't Geluk hade ertijds aen Perillo gunst bewezen.
Maer uyt die gunst is hem zijn droeve dood gerezen;
Zy, die ik min, toond my een vriendelijk gelaet,
Doch 't hert en is niet goed, dies noem ik het verraed;
Iufvrouwen! leerhier uyt geveynsde gunste myen,
VVaer gunst de daed ontbreekt, zal 't werk tot schand gedyen;
Het is der maegden schand, en haer gemoed tot pijn,
VVanneer geveynsde gunst haer eygen beul moet zijn.
't IS meer te beklagen, als te prijzen, dat men heden-daegs de jeugd zoo grooten gevallen en wel behagen ziet scheppen, in zaekendis (mijns oordeels) van eerlijke persoonen behoorden geschuwt te worden. De dertele grootsheyd weet zoodanige manieren van geveynsde minne te plegen, dat zy menig minnaer daer mede aenlokt; die zy met een geveynsde vriendschap in zijn liefde weet te voeden, zulks dat hy in de strikken van schijn-gunst gevangen word; gelijkerwijs een vogeltjen dat in de handen van de kinderen zijnde, moet de handelinge der kinderen lijden; even alzoo gaet het met de minnaers die de schijn gunst tot een voedzel van haer minne genieten; ô ellendige! die in 't eynde liefds belooning verhoopte, maer met lasterlijke afkeer werd vergolden; ô beklaeglijke zotheyd! daer men blijdschap heeft in een anderzijn verdriet.
DIe minnen wil, en niemant schaên,
Die diend dit korte pad te gaen;
Oft zijt ten minsten wel bedacht,
Dat gy u van dees dingen wacht;
Die gy niet meend, en houd niet aen,
Die gy niet vrijd, daer blijft van daen,
't Zy vryster, vryer, volgd mijn raed,
Een quaed begeer zijn meester schaed;
Een eerbaer komen laek ik niet,
En schoon daer zoete praet geschied,
By jonge luyden hier of daer,
Dat gaet de eere niet te naer;
Maer 't geen ik u zoek af te raên,
Is 't geen uw eer, en liefd kan schaên;
Dat is, als gy van vryen spreekt,
Daer u nochtans de zin ontbreekt;
Oft, in u praten verder gaet,
Als 't goed genegen, liefd, toelaet.
|
|
Auteursrechtvrij