Kunst,, voor gunst.
IVfvrouw! uw zoete gunst, en vriendelijke oogen,
Die hebben my de ziel (in 't minnen) opgetogen;
Gy mind, en mind my niet; ô wonderlijk bedrijf!
Bedrogen vind ik my, mits ik uw minnaer blijf;
Gy toonden my uw gunst, die gunst is my ontweken,
Nu dat aen u mijn staet, en middlen zijn gebleken;
Gy minde my, eer gy waerd van mijn staet voldaen,
En nu u die mishaegd, gaet u mijn min niet aen.
TEn is niet misprijsselik, dat zoo wanneer een dochter tot liefde verzocht werd, zy als dan, geoorlofde vriendschap weet te gebruyken, tot der tijd dat zy de gelegentheyd van die gene, die haer verzoekt, zal vernomen hebben: die wel en goed bevindende, hem met wederliefde te belonen, daer tegen, misnoegen vindende, zal kunnen bespeuren, dat het wijsselijk gedaen zal wezen, dat zy de liefde, niet gesteld en heeft boven de voorzichtigheyd, zulk dat zy noch gemind, nochte de min ontzeyd te hebben, een goede gelegentheyd verzuymd, nochte een quade aengenomen zal hebben. Zoo wanneer, 't zy dochter, ofte jongman, haer liefde nimmer hooger lieten gaen, als de berading, in der waerheyd, men zoude zoo veel onheyls in den houwelijken staet niet vinden. Ten 'aenzien dat de bedenking, ofte voorberading, de liefde, (eer dat zy gesteld werd) voor oogen houd, ofte de gelegentheyd goed is, ofte niet ofter goede middelen zijn, oft niet, dit eerst wel bedacht, doet veel onheyl achter blijven.
't IS wijsselijk in liefd gedaen,
Te minnen, dat min niet kan schaên;
Die vryen kan, en niet en vrijd,
Is zeker dat hy wel bedijd;
En wie zoo vryen wil, die let
Te achtervolgen deze wet;
Vertrouwd geen uyterlijke schijn,
Waer door men kan bedrogen zijn;
Maer wel beraed, eer gy yets doet,
Zoo valt in 't eynd, uw werking goed.
En zijt niet al te mild, maer houd wat in het vat,
Al schijnd de pels vaek nieuw, s' heeft dikwijls noch een gat.
Auteursrechtvrij