Zoo u, u lief met troost beloond,
Haer deze dankbaerheyd betoond.
NU ik een weynig troost heb van mijn lief verkregen,
Kan ook mijn dankbaerheyd nu geenzins zijn verzwegen;
Indien een dienaer van een Koning wierd vereerd,
Een schat, een groot juweel, van yder wel begeerd,
En dat dien dienaer zich ondankbaerlijk betoonde,
Met geen erkentenis des Konings gunst beloonde,
Hy waer de gift onwaerd, 't was niet aen hem besteed,
Het geen den Koning hem uyt goede gunste deed.
Heel anders wil ik my in gunst van liefde dragen,
Geen schatten kunnen my ter wereld zoo behagen,
| |
Als wel de gunst die ik van u, mijn lief! ontfing,
Gunst, dien ik meerder acht als 't alder waerdste ding,
Oft Koninglijke schat, geen staet, geen werelds eere,
Soud ik voor uwe gunst, mijn Iufvrouw! oyt begeren;
Ik zweer, dat ik van u de grootste eer geniet,
Die immer op der aerd een Minnaer is geschied.
Wie heeft 'er meer geluk ter wereld kunnen vinden,
Als my voor dees tijd is geschied van mijn beminde?
Dies zal mijn dankbaerheyd zijn in gelijken staet;
Mijn lief, gy zijt een schat die 't al te boven gaet.
Dewijl het schijnt dat my 't geluk zoo hoog wil heffen,
Dat ik (onwaerdig) zal van u die gunst betreffen;
Dat gy, ik zeg, aen my uw gunste niet alleen,
Maer ook uw hert en ziel uyt liefde zult besteên;
O waerde waerdigheyd! wat zal ik best betoonen,
Daer ik, onwaerdige, uw waerde meê zal loonen?
Dewijl ik zeker ben dat aen een jonge maegd,
Getrouwigheyd op 't hoogst, en boven al behaegd;
Ik zal in trouwe liefdgedienstigheyd doen blijken,
Soo dat men daer in zal naeuw vinden mijns gelijken;
Gy zult van my gediend, gevierd zijn en ge-eerd,
Ik zal voor deze gunst u doen wat gy begeerd;
Gy die met uwe gunst mijn liefd te vreede stelde,
Zult zien, dat ik het zal met trouwe liefd vergelden;
Gy, die mijn lijden hebt met uwe gunst verzoet,
Zult tot vergelding zien wat trouwe liefde doet;
Ik zal de gantsche tijd van mijn aenstaende leven,
Alleen tot uw vermaek, my in uw dienst begeven,
Al wat gy mijn gebied dat zal u zijn vergund,
Ik zal ook alles doen wat gy bedenken kund;
Nu my uw lieve gunst ten deelen is verscheenen,
Is ook al mijn verdriet en ongeval verdweenen,
De droefheyd is verhuysd, en blijdschap woond in my,
Mijn zieltjen leefd in vreugd, mijn hertje dat is bly;
De hoop houd d' overhand in 't strijden met de vreeze,
Ik schijn een ander mensch als ik wel pleeg te wezen;
Een ongemeten vreugd zit binnen in mijn hert,
En heeft in blye vreugd verwisselt droeve smert;
Inwendig is mijn geest in vreugde zoo ontsteken,
Dat ik u niet en kan ten vollen die uyt spreken;
Mijn Engel! blijft by 't geen gy hebt aen my besteed,
Veranderd doch mijn vreugd niet wederom in leet;
Dat is, verwisseld niet de gunste van uw zinnen,
Op heden my getoond tot looning van mijn minne;
| |
Is 't dat gy uwe gunst in afgunst weêr verkeerd,
Soo denkt dat gy in my het leven niet begeerd;
De blijdschap die nu is in volheyd ongemeten,
Die zoud dan op een nieuw ter neder zijn gesmeten,
En met een meerder pijn my aen het herte gaen,
Als zy voor dezen wel heeft aen mijn ziel gedaen;
Ik zoud aen yeder een getuygen door mijn smerte,
Dat gy de moorderin zoud wezen van mijn herte;
Een yegelijk die zou 't uyt mijn gedaente zien,
Dat gy, mijn lieve vrouw! my 't leven woud verbien;
Ik hoop u hertje zal noyt tot die wreedheyd komen,
Dat mijn vergunde gunst my weêr zal zijn benomen;
Het vonkje van uw gunst, het vuur mijns liefdens lust,
Dat diend meer aengestookt, en niet weêr uyt geblust.
|
|
Auteursrechtvrij