Wie moeyten doet,, verkrijgt het zoet.
ZOo yemand zich begeeft te reyzen vreemde wegen,
't Gebeurd, hy op de reys zomwijlen is verlegen,
Wanneer hy op de weg twee paden leggen ziet,
Hem zijnde onbekend, en weet haer uyt-komst niet;
Hy twijffeld in de keur, en dat in zijn gepeyzen;
En weet niet welk van tween dat hy best door zal reyzen,
Vermits den eenen weg toond schoon in het begin,
En d' ander (zoo het schijnd) heeft moeylijkheden in;
Hy doold in zijn beraed, en overleyd na reden,
Of hy het best, of 't slechst in 't eerste wil betreden,
Na raed van reden vind hy voor hem alderbest,
Te kiezen 't bitter eerst, en 't zoetste op het lest.
't Is menigmael gebeurd dat zulk een is bedrogen,
Die 't beste heeft gekeurd alleenig voor de oogen;
Dat is, wie op 't begin, en niet op 't eynde ziet,
Die raekt door 't eerste zoet ten lesten in verdriet;
Zoo gaet het in de jeugd, en met verliefde zinnen,
Zoo gaet het met die geen, die vryery beginnen;
Een die een Jufvrouw liefd, een die een Jufvrouw mind,
Haer weygering zomwijl in 't eerste wel bevind;
Zy toond afkeerigheyd, als niet tot liefd genegen,
Ja! 't schijnd men eerder zoud een harde rotz bewegen;
Ja! 't schijnd men eerder zoud de klippen in de zee,
De bergen op het land verzetten van hun steê,
Al eermen haer gemoed met liefdens zoete reden
Tot liefd bewegen zouw, door smeken en gebeden;
Maer eene die te recht der liefdens treken kend,
Die is in dit geval het weygren wel gewend;
En doet gelijkerwijs den Reysiger in 't reyzen,
Al zijne tegenheyd verzacht hy door gepeyzen;
Valt in 't begin den weg wat moeylijk om te gaen,
Gedachten drijven hem door deze lusten aen,
| |
Hoe na het zuur verdriet een zoete vreugd zal komen,
In dees gelijken schijn moet liefde zijn genomen;
Indien een Minnaer liefd, indien een minnaer vrijd,
Daer hy in 't alder eerst wat tegenheden lijd,
Ik leer hem deze les, die noodig diend onthouwen,
Indien hy is geneygd door reyne zucht te trouwen,
Dat hy voor eerst en al moet volgen deze wet,
Daer hem ten hoogsten diend aendachtig op gelet?
Voegd u, by die gy mind, door goê gelegentheden,
Voor d' eerste reys of twee, gebruykt geen liefdens reden,
Maer wel gemeene praet; voerd heusche mond, en hand,
En onderzoekt voor al, haer grond, door u verstand;
Leer, zeg ik, eer gy vrijd, leer kennen hare zinnen,
Leer haeren ommegang, eer g' u steld om te minnen;
Na dat gy dan bespeurd hoe haer begeerte zy,
Daer na steld ook het wit van uwe vryery;
Bevind gy in 't begin haer zonder liefds medogen,
Al dunkt u in het eerst dat gy niet zult vermogen,
Al is zy stuur en straf, en acht u liefde niet,
Ja 't zy al schoon dat zy het lieven u verbied,
En laet noch daerom niet uw dienst, en liefde varen,
Hoe weynig zy u acht, ten moet u niet beswaren;
Maer noemt haer wreedheyd zoet, haer stuurheyd heerschappy,
Haer afkeer mogentheyd, haer weygering voogdy;
Zegt, dat gy dees al t' zaem erkend voor uwe Goden,
En dat uw liefde wil volbrengen haer geboden;
En ondertusschen vaert met u vryaedje voort,
En zegt, voogdes! ik bid dat gy mijn klachten hoord;
Smeekt haer zoo zoet gy kund, en offerd liefds gebeden,
Prijst alles wat zy prijst, roemd van d' uytnementheden,
Die de natuur in haer te voor schijn heeft gebracht,
Prijst haer, al is 't dat zy uw liefde gantsch veracht;
Loond zy u liefd met smaed, loond gy haer smaed met minne,
Waer door gy met 'er tijd haer strafheyd zult verwinnen;
Al is 't in eerste pijn, al geeft het u verdriet,
Dat gy van eersten aen afkeerigheyd geniet,
Denkt wie zich steld getroost een weynig tijds 't bedroeven,
Die zal op zijnen tijd ook weder vreugde proeven;
't Is zeker, zoo u lief (die gy standvastig mind)
U, in de liefd tot haer, noch even trouw bevind,
Dat zy voorgaende smaed in liefde zal verkeeren,
En u voor haren lief in 't lieven zal begeeren;
Is minne altijd zoet, zoo is haer zoetheyd niet,
Ik achtde minne zoet, om dat zy geeft verdriet.
| |
Auteursrechtvrij