Mijn verblyen,, is maer lyen.
'k HEb vreugde, zoo manneer ik opwaerts ben gevlogen,
Maer, leyder! in de vlucht vind ik my heel bedrogen;
Al vliegend acht ik my ontslagen van mijn last,
Mijn vreugde baerd mijn smert, al vliegend ben ik vast;
Dies werd my in de vlucht mijn Vryigheyd benomen,
Want daer ik garen waer en meet ik niet te komen;
Wat baet my dat ik vlieg, al ben ik noch zoo vlug,
Een kind behoud my vast, en trekt my weêr te rug.
AEnschouwd, verliefde jeugd, de kleyne God der minnen,
En neemt dit kinder werk tot lering voor de zinnen;
Leer, minnaer! leer hier uyt, al valt het minnen zoet,
Die zoetheyd heeft by haer het geen u smerten doet,
De maegd die gy bemind ('t zy om haer groot vermogen)
Oft gaven des natuurs, 't zy schoonheyd, bruyne oogen,
Het zy een lief gelonk, oft minnelijk gelaet,
't Zy om haer goed geslacht, oft om haer hooge staet;
Die zal u, voor een wijl, haer gunste mede deelen,
Die zal, tot haer vermaek, zomwijlen met u speelen;
| |
Die zal uw vryery met vrundschap dikmaels voên,
Die zal u alle gunst op uw verzoeking doen;
Die zal u langen wijl, ja dikwijls menig jaren,
Bedriegen door de gunst op hoop met haer te paren;
Die zal u liefds vermaek vergunnen langentijd,
En alle vrundschap doen ter wijle dat gy vrijd;
Maer zoekt gy, 't geen gy wenscht, een eynde van uw zaken,
Soekt gy na lang gevry, haer tot uw vrouw te maken,
Waend gy te krygen 't geen haer gunst u had voorzeyd,
Sie hier, 't is maer bedrog, gy minnaers staet bekeyd;
Gy zijt (in uwe liefd, door hare gunst) bedrogen,
Schoon gy vertrekken wild, uw liefd kan 't niet gedogen;
Sy wil dat gy haer laet, gy wild 't geen zy belast,
Doch alles te vergeefs, haer schijn-gunst houd u vast;
Gy wild, maer uwe wil is 't willen al benomen,
De zaek (ô minnaer) is te ver met u gekomen;
Gy hebt te langen tijd geveynsde gunst geloofd,
Dies kan de lange brand zeer qualijk zijn gedoofd.
Zie hier hoe 't met u gaet door al te lang te vrijen,
Uw vreugde baerd u smert, uw zoetheyd doet u lyen,
Uw blijdschap teeld verdriet, uw liefde geeft u pijn,
Vermids beveynsde gunst uw hoope scheen te zijn.
Het gaet hier in met u, gelijk hetblijkt by dezen,
Gy meenden vry te zijn, maer moet gevangen wezen;
Zoo gy de vryheyd zoekt, u 't minnen wild ontslaen,
Wat is 't eylaes! wat is 't? gy wild, maer kund niet gaen;
Gy zijt, gelijkerwijs het vogeltjen, gebonden,
En schoon gy vluchten wild, werd machteloos bevonden,
De lange oeffening, waer uyt de quelling groeyd,
Die heeft u in de min het herte vast geboeyd;
Gy wild, en kund niet vlien; gy moet, en wild niet scheyen;
Gy scheyd, maer komt weêrom, mids hoop u zoekt te peyen;
Haer schijn-gunst u getoond, is als een taeye band,
Die vast gebonden houd de kracht van uw verstand;
Een vruchtelooze hoop verwacht haer weder minne,
Doch, geeft u anders niet als quelling aen de zinnen;
Gy krijgt niet dat gy zoekt, ô! al te groot verdriet,
Haer vrundschap was geveynsd, voor u en is 'er niet.
Dit oorzaekt u gequel, en doet u droevig klagen,
Dit voed uw lievend hert met smert van droeve dagen;
't Zy waer gy keerd oft gaet uw quelling blijft u by,
De minne plaegd uw hert met liefdens slaverny.
Wat middel, oft wat raed, wat diend 'er voorgenomen,
Waer door gy wederom moogt tot uw vryheyd komen?
| |
Auteursrechtvrij