Rijkdommen beswaerlijk.
Stemme: Io to de personne.
En hebben al haer wil op Aerd;
Dat God haer leven lange spaerd;
Als 't geluk haer diend,, Als de wereld is baer vriend,
En zijn eer, en gunst verliend;
Als men weelig leefd,, van het geen de wereld heeft,
En 't luk dat den Hemel geeft,
Dan hoord men nood', 't vermanen van de dood;
O doling! in den mensch te groot.
II.
Om wellust (dieze geven) mind,
En Satans strik zijn ziele bind;
Als hy zijn gemoed, door de rijkdom en het goed,
In de lust des werelds voed;
Ach! hy loopt te veer,, die alleen na werelds eer
Steld zijn lust en zijn begeer;
Hy is verblind,, die 't aerdsche goed bemind,
En 't hert daer aen gebonden vind.
III.
Eer gaen door 't ooge van een naeld,
Ten Hemel zullen zijn gehaeld.
Leer, ô menschen! leer,, dat de lust van dijn be'geer,
't Werelds goed niet mind te zeer,
Leer, ook wat gy doet,, dat gy doch met u gemoed
Niet te vast hangd aen het goed;
Bedenk u wel,, het goed is maer een quel,
En 't brengt de zielen in de hel.
IV.
Om schat, om rijkdom, eer en staet,
Die al dit aertschte boven gaet;
Ach! wat is't als gy,, staet bezit, en heerschappy,
Wat baet al het goet,, Schoon gy't hebt in overvloed?
Want gy 't hier doch laten moet;
't Is ydelheyd,, gelijk de wijsheyd zeyd,
Dat men het hert op rijkdom leyd.
V.
En alles wat de wereld heeft,
Wanneer dat ons de ziel begeeft,
Maer alleen de deugd,, die gemoed en ziel verheugd,
Met vermaek van hemelsch vreugd;
Volligd dan die geen,, die zijn lusten heeft bestreên,
En de wereld heel vertreên;
Geen beter goet,, en isser voor 't gemoed,
Als dat men (levend) deugde doet.
|
|
Auteursrechtvrij