Deugden.
Stemme: O Nacht! jeloersche nacht.
DEugd wenschen is geen deugd, maer 't kan de deug-lust stijven;
Deugd wenschen is wel yets, dat na de deugde strekt;
Deugd wenschen kan het hert wel tot de deugde drijven;
Deugd wenschen is wel yets, dat na de deugde trekt.
Ten is geen deugd, schoon dat men is tot deugd genegen;
Ten is geen deugd, hoe wel men na de deugde haekt;
Maer daer in is alleen de rechte deugd gelegen,
De deugd te plegen, is het geen de deugde maekt.
De deugd bestaet alleen in 't doen, en niet in 't wenschen;
De wensch tot deugd, en is geen deugde in der daed;
Maer die de deugde doen, zijn deugdelijke menschen,
In 't wenschen niet, maer 't doen, alleen de deugd bestaet.
't Is deugd, dat yemand leefd na deugdelijke wetten;
't Is deugd, dat yemand leet, en ongelijk verdraegd;
't Is deugd, dat yemand tracht, de ondeugd te beletten,
In die, aen wien de lust, het quaed-doen wel behaegd.
't Is deugd, mild-dadig zijn, en d' armen meê te deelen;
't Is deugde, dat men troost de droeve in haer druk;
't Is deugd, de misdaed van zijn naesten mensch te heelen;
't Is deugd, op God te staen in tijd van ongeluk.
't Is deugd, zijn even mensch, de deugde aen te raden;
't Is deugd, dat yemand tot de deugd een ander pord;
't Is deugd, dat yemand toond aen zulken een weldaden,
Van wien hem tegenheyd, en smaed bewezen word.
't Is deugd, dat yemand zoekt een ander te verschoonen,
In't gene daer hy zich zal hebben in misgaen;
't Is deugde, dat men zal, aen zulk een gunst betoonen,
Die ons zoo menigmael heeft alle spijt gedaen.
Wie deze deugden pleegt zal't loon van dien be-erven,
Een loon, een zalig loon, een wel gerust gemoed,
Een blijdschap voor zijn dood, een wellust in zijn sterven,
Gelukkig is de ziel die zulke deugden voed.
Gelukkig is de ziel, die zoo voor God zal blinken,
Gelukkig is de ziel, die door 't Geloof en Deugd;
De zoete stemmen zal ten Hemel hooren klinken,
En zelfs deelachtig zijn die Goddelijke vreugd.
|
|
Auteursrechtvrij