Avond gebed.
DEn dag die is voorby, ô Heer! de nacht komt aen,
Vergeeft my al het geen waer in ik heb misdaen;
Vergeeft het my, ô Heer! dat ik in zoo veel zonden,
Op dezen dag, eylaes! mijn herte heb gevonden,
Dat ik u dezen dag, zoo qualijk heb ge-eert,
Zoo weynig goeds gedaen, zoo veele quaeds begeerd,
Zoo veele deugd verzuymd, zoo traeg in goede werken,
En zonder (lieve God) mijn zonden aen te merken,
Die my nu wijzen aen dat ik mijn schuld beken,
En hoe veer dat ik, Heer! aen u verbonden ben.
Ik, die den gantschen dag, de loop van al mijn leven,
Zoo weynig heb ten dienst van mijnen God begeven;
Ik, die den gantschen dag ten eynden heb gebracht;
Zoo luttel, goede God! op u gebo ôn gedacht.
Ik weet, daer zal een dag verschijnen voor mijn oogen,
Een dag, aen welke noyt den nacht zal volgen mogen;
Den dag; des eeuwigheyds, die eeuwig klaer zal staen
Een dag, daer nimmermeer de zon zal onder gaen.
Tot rust hebt gy, ô God! den nacht voor ons geschapen,
Om 't zwakke vleesch te voên in lust van rustig slapen;
Maer als ik ga te bed, en 't lichaem slapen lust,
Zoo bid ik (goede God) geeft my inwendig rust;
Laet doch inwendig zijn een stille rust bevonden,
Dat is vergiffenis, ô Heer! van al mijn zonden;
Dat ik niet slapen ga met een besmet gemoed,
Maer onbeswaerd van 't geen de ziele hinder doet;
O Heere! neem van my zwaermoedigheyd der dromen,
Die dikwijls in de nacht de zinnen over komen;
| |
Op dat ik dezen nacht, tot aen den naesten dag,
In u, mijn lieve God! gerustig rusten mag.
Gelijk ik in mijn bed nu ruste mijne leden,
Dat ik zoo in het graf mach rusten, Heer! in vreden,
Wanneer des levens tijd verloopen is met mijn,
En dat ik door de dood zal weg genomen zijn.
De slaep maekt ons gelijk als dood, en zonder leven,
Het bed gelijk een graf waer in wy ons begeven.
O Heer! wanneer den dag des levens loopt voor by,
En alle lichaems kracht versterven zal in my,
En dat de duysternis des doods my zal bevangen,
Het sterffelijke vleesch met doodes schichten prangen,
Dat gy dan zijt mijn licht in alle duysternis,
Wanneer de ziel ontbloot van 't aerdsche lichaem is.
Wild in die zwakheyd my dan uwe sterkte geven,
En gy, ô goede God! weest in de dood mijn leven;
Op dat na dezen nacht my eens dien klaren dag,
Den dag des eeuwigheyds, ô Heer! verschijnen mach;
Dien dag die my met u ten Hemel wil verzamen,
Beschijnen met het licht van Godes klaerheyd, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij