|
| |
| |
| |
Minne vreugd,, past op geen Deugd.
HOe veer is nu de Deugd in deze Eeuw verlopen?
Hoe is de geyle min in 's menschen hert gekropen?
Wat doet de minne niet in 't menschelijk geslacht?
Wat heeft de geyle min niet al te weeg gebracht?
Een zaek, een vreemde zaek zal ik hier gaen verklaren,
Hoe dat een zeker weeuw, gekomen tot haer jaren,
Die in een groot bezit van rijkdom was gesteld,
Van goed zeer wel verzien, en niet te min van geld;
Dees, na dat haer de dood de Man had weg gedragen,
Die heeft het oog terstond weêr op een aêr geslagen;
Een zeker weeuwenaer, (die nae een korten tijd
Zijn vrouw verlooren had) dees weeduw weder vrijd;
Van wien hy zoo veel gunst in 't vryen heeft genoten,
Zoo dat daer op een kort het houwlijk wierd gesloten.
't Gebeurd op zeker tijd, 't geschied op zeker dach,
Als dat men deze twee te voorschijn komen zach,
Ter plaetze daer men moet geboden in doen schrijven;
Doch mosten op dat pas de zake laten blijven,
Ter oorzaek dat 'er werd by vollen raed verstaen,
Dat het de eerbaerheyd zoud zijn te kort gedaen,
Vermits dat hy, en zy, noch onlangs van te voren,
Hadden haer wederpaer, en echte deel verloren;
Hier was het heel verbrod, en lelijk aengeleyd,
Vermits men deze twee hun mening heeft ontzeyd;
Die onverrichter zaek zijn weder t'huys gekomen,
Schoon dat 'er alle ding was by der hand genomen,
De vrunden al vergaerd, de maeltijd al bereyd,
Gelijkerwijs het voegd in die gelegentheyd.
Men gaet 'er niet te min dien avend vrolijk leven,
Men heeft zich niet te min tot alle vreugd begeven,
Men drinkt 'er wakker om, op bruydegom, en bruyd,
In zoetigheyd en vreugd, een frissen roemer uyt.
Na dat men nu een wijl ter tafel had gezeten;
Na dat men had genoeg gedronken, en gegeeten;
Na dat men nu een wijl wellustig had geleefd,
Zoo is 't dat yder een zich weder t' huys begeefd.
De bruyd die steld haer aen, als of zy meê woud scheyden,
De bruydegom begeerd zy zal noch wat verbeyden;
Alzoo tot zijnen huys de maeltijd was geweest,
Zoo vond hy zich verheugd, en van een blijde geest;
| |
| |
Het regend, en het wayd, dies laet de bruyd haer zeggen;
Hy onder dies bestaet wat harder aen te leggen,
Dat zy de gantsche nacht daer over blijven zouw,
En slaepen aen zijn zy gelijk zijn eygen vrouw;
Zy, die niet min dan hy, tot die zaek was genegen,
Staet zijn verzoeken toe, en heeft 'er niet veel tegen;
Zy, die op dit verzoek haer licht gezeggen liet,
Die zey, wat zal dit zijn, ik heb mijn slaep goed niet.
Hy sluyt een kasse op vol allerleye linden,
Hier zult gy, 't geen gy zoekt, na uw believen, vinden;
Koom, liefste, gae met my, daer ik in dit geval,
Van vrouwen slaep goed u genoeg verschaffen zal;
Zie hier mijn lief, zie hier, hier kund gy u verzorgen,
Dies steld u nu gerust, en blijft tot aen de morgen.
Hy is met zijne bruyd ter kamer in gegaen,
Doch, voegd hem op een kort daer wederom van daen,
Met uw verlof mijn lief, ik zal my wat vertrekken,
Zoo haest gy onder zijt zal ik u komen dekken;
Zie daer een zuyver bed voor u, mijn lief, bereyd,
Zie daer een zuyver bed om uwen 't wil gespreyd.
In 't kort, zy maekt haer los, en heeft haer heel ontregen,
En is van stonden aen op 't bedde neêr gelegen;
Hy, na een korten stond, komt in de kamer gaen,
En met een zoet verlof ook voor het bedde staen;
Hy, na een lief gesprek, en na een weynig mallen,
Die is ook by zijn bruyd daer op het bed gevallen;
Zy bid hem dat hy haer niet al te zeer en queld,
Maer dat hy zich gerust met haer tot slapen steld.
Zy vind het geen zy zoekt, maer niet, zoo 't wel behoorde,
Den bruygom had het niet daer hyze toe bekoorde.
Hy vind in dit geval zich op het hoogst bekeyd,
Die zoo een grage vrouw alleen met woorden peyd.
Al leed de bruyd gebrek, zy dorst het hem niet klagen,
Maer heeft het voor die tijd alleenig moeten dragen.
O geylheyd! in een vrouw, wat werkt uw graegte niet,
Gelijk men nu ter tijd hier in de wereld ziet;
Ze, wat de minne doet in 't hert van ritsse vrouwen,
Zy heeft haer al dien dag daer noch in 't huys gehouwen,
Om dat zy wel te deeg heeft willen onderstaen,
Of't niet eens beter zouw met haren bruygom gaen.
Zy doet daer aen den haert een snedig vuurtje stoken,
En op een kort bestaet een vreemde spijs te koken,
Een spijs, die zy dien dag aen haren bruygom geeft,
Op hoop, hy d' ander nacht wat meer te missen heeft;
| |
| |
Zy, die de naeste nacht daer is ten huys gebleven,
Die heeft haer wederom by hem te bed begeven,
En heeft een beter kans als doen van hem verwacht,
Maer vond het beter niet als in verleden nacht.
Zy, die voor die tijd zwijgd, die vond haer heel bedrogen;
Zy leyd de gantsche nacht met ongesloten oogen,
Ten minsten zonder slaep, om haer gedacht te voên,
Wat zy (in dit geval) zal tot haer voordeel doen;
Zy peynst in haer gedacht wat datze best zal maken,
En hoeze wel bequaem weêr van hem af zal raken;
In ‘t eynde, zy besluyt, na dat ‘s haer had beraên,
Te keeren weêr na huys, en van hem af te gaen.
Zy, die haer afscheyd neemt, die wenscht hem goede morgen;
Ik heb, zeyd zy, in huys noch vry wat te bezorgen,
Dies zijt van my gegroet, vaer wel, ik heb berouw,
Ik zoek een beter man, zoekt gy een beter vrouw.
Zy komt zoo haest niet t’huys, of vind haer heel verslagen,
En weet niet hoeze haer in deze zaek wil dragen.
Hy op dien zelfden tijd, en op dien eygen dach,
Vervolgd haer, om te zien wat dat ‘er letten mach;
Hy klopt daer aen de deur; de meyd komt voor gelopen,
En doet ook daer met een de beyde deuren open;
Zy ziende wie ‘er was, volbrengt haer vrouws bevel,
‘k Heb order, dat ik u niet binnen laten zel.
Hy zeyd, wel wat is dit? wat hebt gy voor genomen?
Laet Jufvrouw hier by my, of my by Jufvrouw komen.
De meyd voor antwoord geeft, gy moet voor dees tijd gaen,
Want Jufvrouw wil voortaen u niet te sprake staen.
Nou, zeyd hy, lieve schaep, wel wat is dit te zeggen?
Soo doende zal ik u geen bruylofs-stuk toe leggen;
Nou, nou dit mallen of, ik zeg u laet my in;
Dat heb ik dezen dag, zeyd zy, niet in mijn zin;
Zy schuyft de deuren toe, hy stootze weder open,
En komt al heel versteurd voor Jufvrouws kamer lopen;
Ey liefste! (zeyd hy) zie wat dat men my hier doe;
Zy loopt ook met een vlucht en doet de kamer toe;
Daer stond mijn heer en keek, als voor het hooft geslagen.
‘k Zal nimmermeer met u (zeyd zy) het trouwen wagen;
Ik ken u voor geen man, die by een vrouwe voegd,
Ten zy gy eerst een vrouw te beter vergenoegd.
Hy, met een versteurde geest, is van haer afgescheyde,
En zonder dat hy haer een enkel woord meer zeyde,
En zonder dat hy oyt heeft na haer om gezien.
Zie, wat door geyle min in menschen kan geschien.
|
|
Auteursrechtvrij