Simsons treurspel
(1618)–Abraham de Koning–
Auteursrechtvrij
[Folio G3r]
| |
Ha Simson! 't is u schult, u schult is 't en u sonden!
V sonden hebben u bereydt dees swaere straf!
V sonden brachten u al siende in u graf.
V sonden groeven uyt het lieve licht uws ooghen.
V sonden hebben u te schandelijck bedroghen.
Bedroghen door een Hoer, die valschlijck u verriet!
Fy Delila! dat ick mijn ooghen-lust u hiet,
Dat ick verluste zot, u schoonheyt hoogh gingh roemen!
Die uyt moet yder Jood vervloecken en verdoemen,
Die uyr dat ick u sach was myn onsal'ge ramp!
Die uyr dat ick u sprack wiert 't ong'luck, dat de lamp
Mijns levens ongheval, zijn held're lichten miste,
Als ick in geyle min mijn daghen met u quiste!
Hoe was ick soo verruckt? soo reuckeloos en blint,
Dat myn verdwaesde ziel mijn ong'luck had bemint!
Ha ong'luck al te swaer! Ha wrede tyrannije!
Waerom mocht 't Godloos rodt moordadigh niet afsnyen
My liever niet den hals, of branden dese leen!
Of werpen 't sondigh rif voor wilde dieren heen.
Tyrannen zijn 't die noyt volde'en een wrede wrake.
Als sy met eenen priem 't ghesicht myns ooghen braken,
En bonden dese le'en met ket'nen van metael.
Jck sterf van smaet, en spijt, wanneer als ick 't verhael,
Hoe dat ick tot hun spot moet malen in een molen,
En krijgh een bete broots noch bedel wijs ghestolen.
Mijn drooghe dorst, helaes, een troebel water-vloet,
Ter nauwer noot ghescheyt, mijn lust versaden doet.
Aenschouwers die hier zijt, en siet mijn treurich leven,
Ach wilt m'een bolle broots om Godes wille gheven!
Daer by leent my een Herp, d'wyl ick in 't duyster queel,
Op dat ick lusteloos voor 't lest myn treur-liet speel.
Dan schort my noch een spons, om van dees blinde ooghen,
Mijn tranen lauw, en sout, mistroost'lick af te drooghen.
En geef dij't niet uyt liefd' dees arm ghevanghen Man,
Dees blind-verachten Jood, so bid ick, gheeft het dan
Om 't wonder dat mijn kracht, een Jonghe Leeuw verstickte,
En dat door dese hant duyst na hun adem snickte.
Een die Stadts-deuren droegh, en met een korsel-hooft,
Slechts om een Bruylofts-gift, eens driemael thien man rooft,
Hun Vier-cleen, en daer by 't lief aenghename leven,
'k Heb dick de Vorsten self doen sidderen en beven,
'k En smeeckte noyt om hulp, 'k en bad noyt om ghenaed,
Nieu stricken die verbrack ick als een vlassen draet.
Helaes en kan dit noch
| |
[Folio G3v]
| |
Verschooninghe.
Boer, Rey der Philistynsche.
Boer.
Wat's hier alweer te clagen?
Of denckje dat het al moy weer is, neen, alle daghen
En ist ghien kermis, voort, voort, weerom an de ploegh,
Doen je myn kooren aen brandt staeckt, denck hoe ick loegh,
Even alliens als een Paert dat byten wil.
O Simson, 't sel me wel soo langh spijten. stil
Niet veel gherammel met die kettingh, hier komen Juffrouwen.
Rey der Philistynsche
Mijn vrient, is dit Simson?
Boer.
Jae 't in trouwen,
Dat is de veughel, besiet hem nou vry wel,
'k Wed dat hy mijn hanghden nou niet ontloopen sel.
Rey.
Lof Dagon van u wonder,
Die ons sloegh en bracht t'onder,
Die ons heeft wegh gheruckt,
Die hebdy nu verdruckt.
Die ons Helden verschrickten,
Die noyt voor 't swaert en wrickten,
Die om een daet te gram.
Stack licht in vuyr, en vlam.
Om soo ons haet te terghen,
D'Olijf, en Wyngaert berghen,
Die man sie'ck noch bespot,
Door gunst van onsen Godt.
Ha ooghen! die mijn lust noch sien aen dese Jode,
Die wrevel-moedigh dwongh den Philistijnschen arm,
Nu is mijn ziel verheught, nu hy leeft in 't gekarm,
Nu zal zyn dapp're hand ons crijchsluy niet meer dooden.
Lof zy de God der Philisteenen,
Lof zy al de Goon met eenen,
Van Asklon, Ekron, Gath,
Lof sy de Goon die nimmer math,
Asdots, Gazas borg'ren lieten,
Sterven door veel duyst verdrieten.
| |
[Folio G4r]
| |
Boer.
Ja Juffers, dat legh ick hem ghenoch op zijn bort.
Simson
Mijn God, wat doet m'u eer, en heyl'ge naem te kort!
V hout, en steenen Goon zyn maer onnutte blocken,
Ghy kleetse voor de kouw met schoon vergulde rocken.
S'en bien noch hulp, noch troost, sy connen soo veel sien
Als ick doe.
Boer.
Jck sel jou by-gat verbie'n
Onse Goon te verachten, daer isser soo veel die de beelden eeren,
En die de Gootjes behanghen met Poppe-goet en kleeren:
Soume die al bestraffen? 't Kakebien wierd een loof.
Amri.
Mijn vrient wie is dat?
Boer.
Simson, wat sinje doof?
Hebjet flus niet ehoort? wat schort jou dit te vraghen?
Of sinje meed een Jood?
Amri.
'k Ben een van zijne maghen.
Ha Hemel hoe ontroert my dit verkruypend' bloet!
Dat ick myn eygen Heer gheblind aenschouwen moet.
Soo smadelijck veracht! gheketent als een slave!
Een die de sterckste was met Goddelijcke gave!
Soo rijckelijck begaeft, dat yder die hem sagh,
Zeghende dese uyr van zyn gheboortens dagh.
Laes, Heer, was ick u knecht, als gh'in u eer-tijdt heerste:
Soo wil ick in u druck my bieden weder d'eerste,
Die u weer dienen sal, en in u smaet, en schant
Dien ick u voor een hont, en ley u met der handt.
Mijn vriend, of vyand, laet my dees ghevanghen dienen.
Boer.
So klinck ick jou mee twie boeyen an jou bienen.
Sin je al mee besne'en? soo moet d'ien Jood met d'aer in een gat.
Maer noch heb ickse niet al, daer isser noch al mier in Stat.
Pausa.
|
|