|
| |
III. Handelinghe. 3. Wtkomste.
De Vorsten, Delila, Boer, Simson, Amri.
Lof glory-rijcke Goon die in u Hemels zetel,
Straften dien stercken Jood, die stout en hoog vermetel
V Godheyt heeft bespot, en schimpelijck veracht.
V zaet de Philistijns, van Goddelijck gheslacht.
Lof Dagon (groote God!) beweger van ons zielen,
Wy komen desen dach noch voor u beelde knielen.
Dees dach komt t'off'ren noch op uwe Altaers plat,
De Vorst t'Ekron, Asklon, Asdoth, Gaza, en Gatth.
De krijgher voor wiens kracht de Philisteus trilde:
Dien dwinger die 't al dwongh, die niemant noyt en stilde,
Die niemant noyt en bond, maer schimpte met ons Godt,
Js van een ted're Vrou door Dagons gunst bespot.
| |
| |
Soo langh den Hemel blijft beswaddert met de wolcken.
Soo langh de ronde Son verlicht de werelts volcken,
Soo langh de silv're maen met tintel-starren schijnt.
Soo langh Neptuyn noch stilt, noch sachte rust en vynt,
Sal yder na ons doot ons bly gheluck verwond'ren.
Iupyn sach onse smaet, flucx hy begon te dond'ren,
En wierp te seer vergramt zijn blixem uyt de Locht.
Dagon stond op, en sprack, ick heb een raet bedocht,
Jck sal zyn moed'ghe ziel doen matten door het minnen.
Daer helpt geen menschen sterckt als Goden willen winnen.
Een yder brengh zyn gift tot danckbaerheyt, alwaer
Wy 't Heyligh offer doen op 't Goddelijck altaer.
Een yder looft de Goon, die Simson als een Jode
Veracht heeft, want hy eert noch dient geen vreemde Goden.
Jsraels God alleen looft hy met hart, en mont,
Die hem niet helpen wou als m'hem ghevanghen bondt.
'k Acht d'oorsaeck is alleen de straffe vande sonden.
De sonden hebben hem gheketent, en ghebonden.
Ons sonden hebben ons so langhen tydt verdruckt.
En meerder sonden doen 't dat minder sond gheluckt.
Geeft Goon dat wy niet meer voor u en moghen sond'ghen.
Comt gaen wy Goden-lof groot-maken, en verkond'ghen.
Vertooninghe daer de Vorsten offeren inden Tempel voor Dagon.
Simson, met den Ionghen Amri.
De Vorsten die in pracht en groote pompery,
Preutz heerschen, en ghebie'n, die spiegh'len hun aen my,
Jck die ver over-trof de Princen, die m'ontsaghen.
Jck die men saligh prees, en zeghende myn daghen.
Jck die geen kroon ontsagh, noch scepterlijcke macht,
Mael nu ghelijck een slaef gheketend, en veracht.
Onzalighen Hebree, nu vloeckt m'u eer, en leven,
Als eenen dooden hont, ha wilt my antwoort geven
Ghy sprakeloose re'en, die wettelijck ghebiet,
Wickt, weeght, en balanceert mijn lyden, 't geen ghy siet.
Memphides trotsen Prins, wiens scepter rijck beperelt:
Bedwongh den Africaen, die al de wyde werelt
Scheen veel te nau of engh, wanneer hy inder yl
Sijn Delta liet, en keert den rugh den veyl'ghen Nyl,
| |
| |
Om't vry-ghelaten-volck, Gods uytverkooren zielen,
Door 't scherp Egyptsche stael tyrannigh te vernielen:
Die vand' geen swaerder straf met al zijn Godloos heyr,
Dan 't grondeloose graf in't Arabische meyr.
Den vetten Moabyt, den wrev'len Jsraels temmer,
Ontzielde Ehuds handt met een twee-snydend lemmer.
Den schepter die te swaer d'Hebreen had gedruckt,
Wiert hem door Geras Soon uyt d'handen haest gheruckt,
Een Serubaal-zoon Abimelech besnoode,
Die tseventich zijn Broers verworrechde en doode,
Dien Goddeloose Vorst, en geessel van 't ghemeen,
Brack d'Harsen-pan een Wijf met eenen Meulen-steen.
Wat, zijn dees snoo Tyrans niet sachtelijck ghesturven?
Wat onverwachte dood hebbense niet verwurven?
Onduldighen Danit: misgundy hun 't gheval?
Helaes, en soud ick niet? seght reden? seght, en sal
Om kleynder sond die 'k heb als dese drie bedreven,
My 't rampsalighe eynd berooven 't droeve leven?
Jck sterve duysent doo'n, mijn sond heeft niet verschuld
Dees nickerlijcke straf. Nu Simson, met gheduldt
Lijd, Godes handt, ghelooft, die druckt u inder assen.
En d'wijl u 't langhe hayr wed'rom begint te wassen,
Vermach zijn lieve gunst, wiens g'nade wonder werckt,
V swackk' ontkrachte le'en te gheven d'eerste sterckt.
'k Vertwijffel aen zijn hulp, ach neen, wilt niet wanhoopen,
D'ontfermherticheyts deur staet voor de zondaers open,
Soo wie met waer berou van zonden tot hem komt,
Sijn Godheyt nimmermeer verwerpet of verdomt.
Ach Heere, ick ghelooft, vergheeft my mijne zonden,
Jck ben door mijne schult ghekercket, en ghebonden.
Ghy straft rechtveerdelijck, 'k verliet u wet, en woort.
Hier komen d'onbesneen, nu moet ick wed'rom voort.
De Vorsten sittende boven inden Tempel aen een Maeltydt met Delila. Rey der Philisteenen vrolijck zynde, d'instrumenten oft Musijck.
Nu Delila, ghy die zijt d'oorsaeck van ons vreuchde.
Die onse vrolijckheyt veroorsaeckt door u vlijt:
Singht nu eens 't blyde liet 't gheen Dagon toe-ghewijt
Js, tot een danckbaerheyt.
Mijn ziele die verheuchde
O Vorsten! als ick sach dat u versturven deuchde,
Door Simson wierd verjeught, wiens al te wond're kracht,
| |
| |
Door mijn hand wierd verrast die yder nu belacht,
't Moet met hem winter zyn die steets in min verheughde.
Hy maelt, en drayt een rat, 't geen nimmermeer en wint.
Hy was, of sach te gauw, maer d'ooghen die geblint
Nu zyn, versek'ren ons, de krachten zijn ghedwongen.
D'Al-dwingher die 't al dwongh was sterck door 't langhe hayr,
Nu ist hem afghekort, nu dwinght m'hem.
Na ist dat ghy toeft, daer dient noch eens ghesonghen.
Mijn Heeren soo 't uw haeght, datmen eerst een beveelt,
Die Simson hael, op dat hy voor de Vorsten speelt,
Soo sien w'ons ooghen lust, en voeden onse wrake.
Heerschops dat hy hier datelijck verschyn:
Maer eerst klaer ick uyt deze roemer mit wijn.
Pausa, de Philistynsche. Instrumenten, en dansen.
Simson komt veur den dach, en speult wat snip, snap, snarp,
De Hopluy die begheerent.
Past dat je me lustigh maeckt de vingheren te roeren.
't Js byget voor Heeren, en Juffers, en veur gien plompe boeren.
Die verstaen hun dat spul niet, 't gaet boven hun begrijp,
Sy prijsen de Veel, trommeltje, 't schodt, en de sack-pijp.
Ja stel ghy de snaren vast, ick weet mijn weetje,
Jn d'wijl het schaepjen bleet, soo verliest het een beetje.
Amri wat's dat voor een? soo wrevel inde mont?
Mijn Heer het is een Boer, voor u een snooden hont.
Helaes dat ben ick nu, ach Hemel stort u gave
Noch eenmael over een verachte, blinde slave.
Gunt my o Heere, Heer, dat ick beleef dien dach,
Dat ick voor mijn ghesicht my eenmael wreken mach:
Gheeft uwe knecht de kracht, myn kracht is my besweken,
Ach, mocht ick my noch aen de Philistijnen wreken.
| |
't Liet der Philistijnen, singhende op den Tempel
DE Goden die Aerd regeren,
Monarchen die 't hier al overheren
Moeten al,, door 't gheval,,
Nu met den Philistyn,, vervrolyckt zijn.
| |
| |
2. De Coningen die hun scepters swayen
Wiens eere geen tongh en kan verbreyen
D'Godt der Goon,, die hun kroon
d'Een na believen geeft, en d'aer ontleeft.
3. De Vorsten die d'Arabers tarten
De stoute onvertsaeghde herten
Al hun eer,, schilt en speer,
Ia pylen, ende boogh,, breeckt een om hoogh.
4. God die om hoogh d'Hemelen spande,
Die ons Simson gaf in handen,
Onsen druck,, dies 't gheluck,
Nu t'Goddelijck geslacht,, vrolijck toelacht.
5. Lof sy God Dagon die onz' sonden,
Die onse vyand' heeft ghebonden,
Die ons joegh,, en versloegh,
Die heeft nu onse Godt,, met smaet bespot.
Ay my, ick ben soo moe, mijn beenen my beswijcken.
De Vorsten, 't isser al, de hoogh, en laeghe staet.
Nu voor de leste dienst, mijn vriend, ick bid u, gaet,
En leyt my onder 't huys, by zuylen rust ick garen,
Mijn Heer 't ghebou dat rust heel op dees twee Pilaeren.
Neemt dese harp, en maeckt u wegh. Heere helpt mijn
Ziele leeft, en sterreft nu met de Philistijn.
Hier treckt hy den Tempel omme, daer hy selfs onder blyft, met de Vorsten.
|
|
Auteursrechtvrij