Simsons treurspel
(1618)–Abraham de Koning–
AuteursrechtvrijI. Handelinghe, II. Wtkomste.
De Vorsten Thoy, Ahusath, Sobab, Rehob, Phicol.
Thoy.
MAnhafte Philistijns, beruchte strytbaer Mannen,
Beroemde roem des Eeuws, bedwingers der tyrannen,
Die om u groot ontsigh en s'lichaems grove macht,
Van yder wert ghevrucht, van yder wert gheacht,
Soo wyt den Aerden kreytz nu kenbaer is bevonden,
En d'rou lang-armde zee des wereldts wijde ronden.
| |
[Folio B1r]
| |
Bevat als in een kloot: soo wijt, segh ick, zo ver
Bralt dijne heerlijckheyt en Martiaelsche Ster:
M'hoort, by 't ghebercht Zeir, en Zihors beeck in 't Suyden,
Na 't noort Antiliban, dijn glory naem weer-luyden,
Jn't west de middel-zee, by d'oost Celo-zirier
Begrensen Palestyn: O Vorsten, waerom hier
Gheroemt, genoemt, verhaelt, 't landt of de macht der Reusen,
Als dwangh, ontsich, list, kracht vermach de starckt te kneusen.
De sterckt en wond're kracht, O wrevelich verdriet!
Van een Monoachs Soon, een zee ghebuer Danit,
Zijn wonderlick gheboort Thimniter wil vervloecken,
Wiens ziel nu mach in d'Hel een ruymt en woon-plaets soecken.
O Simson! 't Vossen vuyr dat g'in ons kooren sand,
Waer mee ghy d'ayren zenght, en d'Olijfboomen brant,
De Wijngaert-berghen schent, verschult door uwe sonden,
Dat dijn Schoon-vader wiert door 't gulle vier verslonden.
Fy schand, als ick bedenck hoe dees vervloeckte Jood
Ons Vorsten heeft ghetercht, en Kryghers heeft ghedoot!
De vier-kleen drymael thien door 't Raetsel raen verwondert,
Hy t'Asklon rooft, en nam, van dooden die hy plondert,
Verslaghen, en verworght, alleen door zijne hant,
Wat's dertigh-duysent man by Lehi hy vermant:
Ja slaets' en werptse neer? O wonderlijck verwinnen,
Met 't Kinnebacken been van eender Ezelinne!
Ha Philistynsche Roe, die schoud'ren, lend'nen slaet,
Die d'nieuwe stricken breeckt ghelijck een vlassen draet.
Die op u schoud'ren torst de poorten der Gaziten,
'k Acht dat Alckmena Soon moet van u sterckt verschieten,
Die 't Konincklijcke dier door zijne kracht ontsielt.
Maer ghy hebt insghelijckx een Jonghe Leeuw vernielt.
Draeght Atlas dat ghy kucht den Hemel op u schoud'ren,
Holp Hercles voor een wyl, ten minsten zijn 't Voor-oud'ren
Van dy, o trotzen Heldt, die met ons krachten spot,
Al waerder Iupyn selfs, of een vermenschten Godt.
Ahusath, zeght my eens, wat dunckt u van dien Reuse?
Ahusa.
Hy heeft nochtans, mijn Heer, maer d'Adem in zijn neuse.
Rehob.
En hoe grof dat hy is, of hoe ontsighlijck sterck,
't Js maer een sterflijck dier, zijn doen is menschen werck.
Sobab.
't Js hoe 't is ofte niet, hy doet ong'looflijck wonder.
Phicol.
Hy heeft niet uytgherecht of 't is noch niet besonder.
Thoy.
De aerde die verschrickt, en wondert van zijn daet.
Rehob.
Om dat hy duyzent man met 't Ezels been verslaet.
Sobab.
Hy breeckt 't ghevlimde stael, hy wederkaets de pylen.
Thoy.
Stadts deuren neemt hy wech en draeghtse wel vijf mylen.
| |
[Folio B1v]
| |
Sobab.
Hy worcht der Leeuwen muyl g'lijck oft een Hinde was.
Thoi.
'k Weet niet dat 'k hoorde oyt, of van een starcker las.
Phico.
Wy moeten 't zy met kracht, of listen sonderlinghen,
Dees onbedwonghen Jood vermannen of bedwingen.
Rehob.
Tot list daer 'n is gheen hoop, tot sterckt daer 'n is geen raet.
Sobab.
Soo segh ick dat hy dan met tovery omgaet.
Phico.
Hy moet een helsche geest tot zijne hulp beweghen.
Ahusa.
Jck meen dat zijne kracht is erghens in gheleghen.
Thoy.
Dat heeft my nu ghy't waent steets inden zin ghespeelt.
Phico.
Hy is nu, soo ick hoor, versot op 't schoonste beeldt
't Geen oyt de aerde droegh, een Gasareensche Vrouwe.
Ahusa.
Jst Delila? 'k gheloof die min sal hem berouwen.
Rehob.
Die hoer die is te slim, sy brenght hem noch ten val.
Sobab.
'k Acht dat hy, snoo genoech, hem daer voor hoeden sal.
Thoy.
Hy wacht hem soo hy wil de min doet hem verdwasen.
Phico.
De min de blinde min doet d'alderwijste rasen.
Rehob.
So hy hem gansch en gaer maer inde min vertrouwt.
Ahusa.
De min vergeckt, liefd wint, hoe sterck dat hy hem houdt.
Sobab.
De liefd, of min vermach, maer Simson niet te kluyst'ren.
Thoi.
Nu Vorsten, hoort my eens, wilt naer myn reden luyst'ren.
Daer kracht noch sterckt en helpt daer moetmen wijslijck raen,
En kiesen 't beste quaet van twee gheschapen qua'en.
Simson so yeder weet, is met geen kracht te winnen.
Nu, dan ghevreeckter list, hy is gheneycht tot minnen.
De min is schalck ghenoech, 't is yeder wel bewist,
En dubbel-sno deur-trapt in wayff'lery, en list:
Bemint hy Delila, 't is een de snootste Vrouwe,
't Js een de archste proy die 'k immer sou betrouwen.
Vertrouwt hy dan de geen met hart, ghemoet, en sin,
Die hy met waerheyt noemt zijn soete vyandin,
Sy smeeckt hem soo sy wil (ach mocht ick d'waerheyt raden)
Dat s' hem noch op het lest sal lev'ren en verraden,
En of s'onwillich was, door dien s'hem in 't ghewelt
Van min hout: siet, soo sal 't roo valsch verleyend' gheldt,
't Geen wy naer Vorsten pracht (als by manier van spreken)
Haer bieden: d'ooghen doen sy schemeren of breken,
Herts-lock-treck-'s werelts-ziel, en 't onvermoeyt ghewin,Ga naar margenoot+
Ja d'onversade lust de ronde munt-Goddin,
Dat 's 't albegheerde geldt, waer mee dat w'haer bedwinghen.
Jck voor mijn eyghen hooft geef duystwerf silverlinghen,
En noch eens thienmael thien, in ganghbaer keur ghemunt
Jst dats' hem maer verraet.
Sob.
Mijn Heere, siet ghy kunt,
Al was hy al ghestrickt, ghebonden, en gheketent,
Zo 'n helpet, 't is al niet, 't is ons bekent, wy wetent.
| |
[Folio B2r]
| |
Ahusa.
Al weten wy't nochtans soo dunckt my 't noodich gheldt,
Oft 't zilver d'rechte vond die 't harte buycht, en helt
Op 't alderbest te zijn, waer door dat 't kindt de Vader,
De Vader 't kint verraet, geen dingh en isser quader.
Sobab.
't Zy s'is hem lief of leet hun reden zijn ghemeen.
Rehob.
Mijn Heer, des pennincx klanck verdooft doch alle reen.
Ahusa.
Geen slot oft sterckt soo vast, of't gheld en doet ontsluyten.
Thoi.
't Geldt brenght den Mensch in d'Hel, en 't blijfter selver buyten.
De geldt of gout-dorst is doch nimmermeer versaet.
Phico.
En 't aldersterckst' metael tot smadelijck verraet,
Dat 's 'tbleycke ronde gelt te recht met waerheyt durven
Wy segghen, daerom ist soo doot, wit, en versturven.
Om datmen 't laghen leyt, en 't selve doetet weer.
Sobab.
Js ons alsulck verraet, oock lof ghenoech of eer?
Thoi.
't Js eer, 'tsy hoe 't oock is, zijn vyant maer te krencken,
Daer kracht of macht en baet, daer moetmen maer ghedencken,
(Oft schoon een eerlijck hert wat prickelt oft ontheucht)
Te maken vande noot een fluckx ghepynde deucht.
Rehob.
Jck rae dan dese deucht terstont in 't werck te stellen.
Phico.
En dese deucht volbrocht haer dan het ghelt te tellen,
Te weten, yder een soo veel Heer Thoj looft.
Thoi.
Als duyst en hondert stuckx, voor yder, hooft voor hooft.
Ahusa.
Een yder wil zijn eer, met list en woecker winnen.
Thoi.
Delila sy bekoort, com treden wy naer binnen.
|
|