Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts
(1666)–Zuster vanden Kerchove–
AuteursrechtvrijStemme: Philly Goddisse van myn hert, myn traenen &c.
Christus spreeckt.
PEtre mijn yverighste kindt,
Die my soo heeft bemint, hoe zijt ghy soo verblint,
O dwaes, en kent gy niet meer uwen Heer,
Die u bemint heeft alsoo seer.
| |
[pagina 85]
| |
Eylaes, waer is u liefde kracht,
Die ghy te toonen placht, in't hofken inden nacht,
Want gy sterven voor my seer kloec de doot;
Nu verloochent my inden noot.
Ey my, wat bitter droeve smert,
Dit sweerdt snijt in mijn hert, dat ghy my soo vertert,
Hoe schaemt ghy u van uwen goeden Godt,
Om dat hy soo seer is bespot.
Hoe dan en kent ghy my nu niet,
O onghestaedigh riet! denckt op't ghen' is gheschiet:
Haut op, haut op, doch met den eersten vloeck,
Want ick noch uwe ziele soeck,
Ghy waert den steen, en den pilaer,
Van d'ander allegaer; valt my af openbaer,
Heel versleghen light nu den kloecken helt,
Den Capiteyn is neer ghevelt.
Liefde, o woorden sonder daet,
Daerom ghy my verlaet, door't loochenen versmaet.
Dat ick verdruckt nu worde vande mijn,
Dit doet my d'alder-meeste pijn.
Keert weer, mijn schaepken inden stal,
Staet ras op vanden val, 'k sal't u vergheven al:
Weent, weent, beschreyt al u voorle'en misdaet,
'k Sal stellen u in goeden staet.
|
|