Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Noch een ander Klacht-Liedt, dat Christus dede, over het vluchten van sijn Apostelen ende andere Vrienden.

Stemme: Nuict agreable mere.
Ofte: Chere Catho.
Ofte: Monsieur vostre discours il est fine.

'K Sie dat mijn Vrienden nemen al de vlucht,
Dit baert inwendigh my soo menigh sucht:
Waer ick my keer, 'k sie niemant hier ontrent,
O flauwe liefde, o kranck fondament.

[p. 86]

 

Mijn twellef Sonen zijn my af-gegaen,

 

Den arghsten van al heeft my valsch verraen:

 

Hebt ghy-lie'n dan vergeten al de deught,

 

Die ghy ontfanghen hebt van my met vreught.

 

Waer zijt gy nu mijn uytvercoren Bruyt,

 

Is u ghetrauwe liefd' alreede uyt:

 

Zijn al u schoon beloften dan om niet,

 

Dat ghy my laet alleene in't verdriet.

 

Mijn lieve Moeder die my blijft getrau,

 

Beswaert veel meer, mijn droefheyt ende rau:

 

Haer pijn, haar pijn, die sy lijdt is de mijn,

 

Hoe sal sy dan mijne Troostersse zijn.

 

Van u dan Hemels Vader troost ic wacht,

 

Gheen troost vind' ick in't menschelijck geslacht:

 

Keert ghy van my oock af u soet Aenschijn,

 

Door dees verlatentheyt, ick schier verdwijn.