Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts
(1666)–Zuster vanden Kerchove–
Auteursrechtvrij
[pagina 56]
| |
Stemme: Den Hemel maeckt jolyt, ô mensche weest verblyt.
LAes den ghierighen aert,
Door rijckdom wordt beswaert,
Nimmermeer en heeft hy ghenoegh,
't Hert roept bringht aen, laet, en vroegh;
Begherigh, ongherust,
Blijft sijn hert op 't ghelt verlust.
M'heefter veel ghekent,
Daer in verblent,
In't Nieu, en 't Oudt Testament.
Begheerlijckheyt van goet,
Menigh mensch dolen doet.
Antiochus die nam seer straf,
Onias 't Priesterdom af,
Ghaft Iason teghen recht,
Alsoo de Schrifture seght;
Ghierigheydt van't ghelt,
Verleydt dien helt,
Daerom Iason int' ampt ghestelt,
Menelaus sich vergat,
Stol stout des Tempels schat;
Andronicus heeft dien aenveert,
Volbracht Menelaus begheert';
Dalila dorst bestaen,
Om 't ghelt, Samson te verraen.
Daghelijcx allom',
't Ghelt maeckt 't recht crom;
't Pluckt af de rechtveerdighe blom.
Eenen rijcken man stierf,
Men sagh waer 't vleesch bedierf,
Alsmen't op'sneet, men vant gheen hert,
't Lagh by 't ghelt, al warrem swert:
Eylaes de ziel in d'hel,
Soo elck doch bevroen magh wel,
Ach! dat was den schat,
Die hy besat,
't Welck te Parijs gheschied' in't stat.
Menigh worrem men siet,
Van't goedt heeft gheen gheniet:
Gheeft hy aelmoes van't overblijf,
Men snijt een riem uyt sijn lijf.
| |
[pagina 57]
| |
't Ghen' hy voor ander spaert,
Neerstigh als mieren vergaert,
Omtreckt sich den noot,
En naer sijn doot,
Verquist men't somtijdts grof, en groot.
Wel t'is waer, 't ghelt maeckt moet,
Hy is sat die't verdoet:
Maer redelijck de middel maet,
Ie goet in al soort' van staet;
Raepen, schraeven te seer,
Dat is teghen Christi leer.
Keyser Titus mile,
Heeft met dien schilt,
't Gherucht van desen vos ghestilt.
Vrienden maeckt u hert los,
Van klauwen van dien vos:
Ghebruyckt u goet naer Christus wensch,
Deelt doch me den aermen mensch,
Die soo naer d'aelmoes snaeckt;
Cleedt die by nae zijn heel naeckt,
Zult licht onbelaen,
Ten Hemel gaen;
Daer hondert faut, voor een ontfaen.
|
|