Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Den Discipel hem vindende in dorrigheyt, inde armoede des gheest, doet syn clacht ae[n] synen Goeden Enghel, ende Meester, t'samensprekende.

Stemme: Trompet maryn.
Ofte: Hoort wat een wonder, ick moet u gaen bedien.

De Ziele.

EYlaes! den dagh is verkeert nu inden nacht,
'k En ben niet meer die ick tewesen placht,
Ick sucht, en ducht, 'k en weet wat is,
Dat ick des Hemels Sonne mis.

[p. 36]

 

Den Enghel.

 

Ey in desen storrem, u doch niet verschrickt,

 

Godt weet waerom hy dit nu alsoo schickt:

 

Vyt liefde hy dit Cruyce sent,

 

Tot stant van't gheest'lijck fondament.

 

Ziele.

 

'k Vrees dat mijn ziele nu wort vuyl, en besmet,

 

Heel dorr' verstroeyt, ben ick nu in't Ghebet:

 

Mijn sinnen loopen breet, en wijt,

 

Te vergheefs ick daer tijdt verslijt.

 

Enghel.

 

Och! daerom doch noyt het Ghebedt en verlaet,

 

Volhert, volhert, in desen goeden staet:

 

En wilt ghy slissen die gheschil,

 

Treckt aen het wapen van Godts wil'.

 

Ziele.

 

Dees not te kraecken, valt my soo bitter hert,

 

Sijn soet afwesen my soo seer nu smert:

 

Och! dit was 't minste van mijn ghepeys

 

Dat ick aenveerden moest dees reys.

 

Enghel.

 

Hoe zijt ghy noch maer eenen taefel vrient,

 

Die Godt om eyghen baet, noch maer en dient,

 

Keert weer, keert weer, verdolden mensch,

 

't Cruys, het Cruys, moet zijn uwen wensch.

 

Ziel.

 

Soo wil' ick 't Cruys draghen met blijde ghemoet,

 

En kiesen nu gall' voor den honigh soet:

 

'k Wil Godt ghelijck in't lijden zijn,

 

En hem gheven weer, pijn voor pijn.

 

Ziele.

 

'k Omhels 't bondelken myrre vol bitterheyt,

 

Fy eyghen liefd', eyghen soeckelijckheyt:

 

Bijf ick hondert jaer in dees hel,

 

Ick zal Godt dienen even wel.