Stemme: La Bertin.
Ofte: François le Seraphicque.
COmt duyfken mijn vrindinne, rust nu in mijn lant,
Comt smaeckt dees vruchten rijp van my gheplant:
V aenghenaem deughden, die my seer verheughden;
Comt ter feest, naer den gheest, siet hier 't bancket,
Den nevel is verdwenen, storrem ghepasseert:
Comt, comt, in mijne Wonden nu logeert;
Den reghen noch nachten, moet niet meer verwachten,
Teghenspoet, is versoet, weest dan verblijdt,
Nu is voor by 's winters strijdt.
Ick hoorde met genuchte, 't tortelduyfkens sanck,
Maer mijn vertoeven, heeft gheduert niet lanck:
Buygh' my tot u neder, 'k gheev' hondert faut weder;
Vwen oost, met veel troost, nu bly op doet,
Smaeckt nu 't Hemels Manna soet.
Al scheen ick u te laeten, berghde mijn Aenschijn,
Ick hadde vreught u te sien inde pijn:
Ick quam u beproeven, nu com' ick u toeven,
Met vermaeck, soeten smaeck, die ghy gheniet,
Voor anghst, sweet, pijn, en verdriet.
De rotsen ende berghen, hebt ghy overtreft,
Daerom den Bruydeghom u nu verheft:
Comt schoonste der vrauwen, den Coninck aenschauwen
| |
In sijn Rijck, desghelijck hier noyt ghesien,
Hy komt u sijn jonste bien.
Comt soetste, comt mijn schoone, proeft van mijne most,
In dorrigheyt my diend' op uwen kost:
Wijn is u gheschoncken, van liefde wordt dronken,
Waer door blaeckt, 't hert gheraeckt, door mijnen schicht,
Op u strael ick mijn ghesicht.
Nu wort de trauw' ghesloten, vast door stercken bandt,
Gheven wy hier elckanderen nu de handt:
Niet meer te verbeyden, noyt meer af te scheyden;
'k Stel' met peys, in't Paleys, mijn Coninghin',
Vaert met my ten Hemel in.
Amen.
Eynde vanden eersten Wyngaert, ende alle syn Vruchten.
|
|
Auteursrechtvrij