Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Van 't Verstand, ende eyghen goet duncken, datmen moet afgaen, den tweeden strydt.

Stemme: Trompet maryn.
Ofte: Hoort wat een wonder, ick moet u gaen bedien.

GOdt sprack, t'en zy ghy aen kinders wort ghelijck,
Gh'en zult noyt comen in mijn Hemelrijck.
Ghy moet eerst zijn ootmoedigh, kleen,
Eer ick met u zal zijn ghemeen.

t Is d'eyghen wijsheyt die uwe ziel verslindt,

Als ghy 't vernuft verstant niet vast en bindt;
Laes! dan comt ghy tot menigh val,
Godts soeten troost verkeert in gal.

Laes! den waeromme dit, en den waerom dat,

Berooft soo menigh mensch der zielen schat:
En 't maeckt sich binnen ongherust,
Waer door Godts vier wort uyt-gheblust.

Volght recht, onnoosel, simpel, d'eenvaudigheyt.

[p. 14]

 

Al duncke't u te wesen sotticheyt:

 

Doet m'u verstaen dat wit is swart,

 

Gheloovet, al val het u hart.

 

En onderzoeckt noyt wat, dit, of dat, bediet,

 

Volbringhe't hoe wonderlijck dat geschiet;

 

't Zy te beghieten een dorr' haut,

 

Of dat m'u seght, dat loot is g[a]ut.

 

Dees diep verloogheningh Godt soo seer behaeght,

 

Dat hy daer door u sonden al uyt-vaeght;

 

Sijn graci' soo in u ziel stort,

 

Dat ghy ghelijck aen d'Enghels wort.