Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 296]

[105] Loosduijnen.^{(aant.) (aant.)}

Geen looser duijn dan 't mijn, geen graselooser stoff,
Oock op mijn krachtichste geen dorrer Monick-hoff:
Noch lev' ick inden mond van gierigh' ondervinders,
Die geen verwondering en stellen voor mijn' Kinders;
Danck hebb^a Griet Floriskind, en 'tvinnigh bedel-wijff
Die heel den Almanack dé krielen uijt haer lijff,
En 't halve Jaer na Jan, en 'thalf na Lijs sagh noemen.
Men magh groot Amsteldam om 'tjegenwoordigh roemen,
Mij viertmen om dat was; Zoo doetmen Roomen oock,
Dat was een schooner Vier, maer wat verschilt de roock?

a Vrouw Margariet Dochter ende Erfgenaem van Graeff Floris de 4^e. die gesegt wordt 364 kinderen t'eener draght gebaert te hebben.