Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 283]

[92] Schoonhoven.^{(aant.) (aant.)}

De beurt en wederbeurt van't nemmer staende rad
Daer 's Werelts werr op draeijt heb ick op 't ruijmst gehadt:
Noch is mijn overschott van d'eertijds schoone hoven,
De Peters van mijn' naem, voor andere te loven.
Wat schaedt mij 'top en neer? 'khebb mannelick geleên,
En meest all winnende, minst wijkende gestreên,
Maer evenwel gestreên. Land-Voogden, die de stangen
Van dit gebiedt berecht. 'kweet meer als Salm te vangen:
Off't weer op 't prangen quam, denckt hoe ick^a voormaels dé,
En stelt in 'tWapen-boeck, Schoonhoven staet voor twee.

a Ten tijde van Vrouw Jacoba, tegen die van Rotterdam, ende met die vander Goude, in den slagh te Alphen etc.