Latijnse gedichten 1607-1620

21 ←01 05 1608 Ged., dl. 1 p. 5

Toelichting

Huygens zou dit epigram ontleend kunnen hebben aan Johannes Stigelius (1515-1562), met wiens werk hij bekend was (vgl. nrs. 35, 53 en 76). Stigelius was evenals Sabinus (zie nr. 18) een dichter uit de kring van Melanchthon (Ellinger, Geschichte der Neulateinischen Literatur Deutschlands, dl. 2 p. 75-94; Düchting, ‘Johannes Stigel’). Het bewuste epigram luidt (Poemata, f. 240v):

Cum Ionas cacat, et cacat Melanchthon,
Chartis tergere se Vicelianis,
Cochlaeique Philippicis feruntur.

[p. 233]

 

Quam verum loqueris diserte Plini,

 

Est usus suus et malis libellis.

(Georgius Wicelius en Johannes Cochlaeus richtten zich tegen Melanchthon; Cochlaeus deed dat onder meer in een werk getiteld Philippicae in Melanchtonem. Justus Jonas was een medestander van Melanchthon.)

De verwijzing naar Plinius zal betrekking hebben op een opmerking van Plinius Minor over Plinius Maior: ‘dicere etiam solebat nullum esse librum tam malum ut non aliqua parte prodesset’ (3,5,10; vgl. Erasmus, Apophthegmata, lb iv kol. 358 nr. 25).

Metrum

Dactylische hexameter.

Datering

De volgorde van de gedichten in het cahier maakt een datering tussen 24 januari en 1 mei 1608 aannemelijk.

Overlevering

H1	K.A. XLIIIa-2 (cahier), p. 12 = basistekst;
H2	K.A. XLIIIa-1, 1608/9r.