Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 197]

(122 Constantijn Huygens groet zijn vaderland bij terugkeer uit Groot-Brittannië (Vervolg))aant.

[41] Immers, omdat anders aardse trots zich de lof van een groter aantal toeëigent, hebt u, hemelbewoners, twee van hen tot u geroepen, met behoud van twee voor de wereld.

[45] Als het dan toch toegestaan zou zijn de hemel iets te benijden (schikgodin, vergeef het de droefenis van een broer), o, waarom zou men de hemel jou, Catharina, niet benijden!

[49] Lieftallig toonbeeld van Vestaalse ingetogenheid, oprechte natuur, vrome maagd, bekwame hoedster van de kunsten, waarom, Catharina, waarom moeten we je missen?

[53] Moeders hartje, lieve troost tijdens vaders oude dag, zonder dat iemand je voorging geschoolder dan geschoolden, waarom, Catharina, waarom moeten we je missen?

[57] Mijn zoete honing, mijn Sappho, vierde van de Gratiën, zuster van de Muzen, schepping van een sprakeloze moeder natuur, waarom, Catharina, waarom moeten we je missen?

[61] De nog verse wond echter zorgt voor een breuk in de ingeslagen weg. Laat het droevig karakter van wat de schuld is mijn uitglijden rechtvaardigen; door minder zijn wel groter dichters van de wijs gebracht.

[65] Het noemen van Europa heeft op die manier de onoplettende Horatius afgeleid toen hij zich opmaakte om voor een meisje de hoge golven van de Adriatische zee op te doen rijzen in hooggestemde verzen.

[69] Ik stel paal en perk aan mijn tranen en keer terug naar het punt vanwaar de steven zich had afgewend: van harte vaarwel, Britten, die ver van de hele bewoonde wereld bent afgezonderd.

[73] Van harte gegroet, vader, moeder, van harte; broer, beide zusjes, van harte gegroet; gegroet, huis; Den Haag, gegroet; geboorteland, gegroet.

Standvastig.

Lambeth, september 1618.

In de linker bovenhoek van de eerste bladzijde: Wie ontvlucht, verbannen uit zijn vaderland, ook zichzelf?

In de linker bovenhoek van blad 9r, dat begint met vs. 49: Ach, wat een vriendschap, ach, wat een kort leven is voorbij!