Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 178]

114 01 06 1617 Ged., dl. 1 p. 102
Academiae sacrumaant.

Et iam Leida vale: patrias revocamur in oras.

Leida vale, patrio dulcior una solo.

Hactenus alma tuo pendemus ab ubere mater,

portio Palladii quantulacumque tui;

hactenus est doctis patulam dare vocibus aurem;

hactenus est avido condere verba sinu,

hic ubi Cecropias Flandro praecone per arces

Cornelius tacito desiit ore loqui.

Nunc alio trahit aura ratem; nunc altera mentem

cura premit. Quae, quae meta laboris erit?

Te sequimur, sequimurque tuas mox, curia, lites -

curia, curarum mater, alumna, penus.

Pulpita, rostra, forum, sententia, causa, clientes

nomina erunt studiis non aliena meis.

Heu veterem subito mutatam nomine vestem!

Heu cito Pieriis laurea fixa iugis!

O mea, sed quondam, faciles in vota Camenae!

O mihi Thymbraei numina culta dei!

Ecce ego, sed tenera vix obrepente iuventa,

eripior sacris, turba sacrata, tuis.

Eripior, nec sponte feror; nec transfuga dicar,

nec tibi perfidiae criminis esse reus.

Quos modo per patriam licuit, tibi trivimus annos;

quod superest aevi vindicat Haga foro.

Sic tibi, sic, veneranda cohors, damus ultima verba;

reliquias prisci verba caloris habe.

Ne neger Aonios aegro pede linquere fontes;

ne neger invitus dicere: Leida vale.

Scrib. Lugd. in Batavis, Kal. Iun. 1617.